တီးတိုးညတိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ႔ ေခၚသံေတြေရာက္ခဲ႔ၿပီလား
ငါ႔ကိုယ္ငါအသက္သြင္းရင္း   သန္းေခါင္စာရင္းမတိုင္ခဲ႔ဘူး…….
ဖမ္းဆုပ္မရတဲ႔မီးခိုးမ်ား  ငါၿဖစ္သြားတယ္
ရုတ္တရက္ေႀကြက်တယ္  ၿပန္ေကာက္တယ္
တိမ္ေခါက္ေခါက္ေတြထဲ  မညီမညာငါေမ်ာသြားဖို႔
အေတာင္ေတြကို  ရိုက္ခ်ိဳးခဲ႔တယ္ ငါသိခဲ႔တယ္  ……..
ငါမသိခဲ႔ဘူး ဒါက အဓိကမက်ပါဘူး  ငါစိတ္ေတြနဲ႔မင္း
မၿဖစ္ဖို႔ပါပဲ  အၿဖဴေရာင္ဟာသဘာ၀က်ပါတယ္
ငိုေႀကြးဖို႔မ်က္ရည္   လွ်ံက်တဲ႔ေရခြက္  ပိုသြားတဲ႔ခ်စ္ၿခင္းတရားေတြဟာ
ငါသိပ္မသိတဲ႔  ငါကိုယ္ပြားေတြရဲ႔တစ္ဖက္မွာ  ေၿမၿခမနင္းရံုပါပဲ
အာရံုလည္းပိန္လီလာ ငါ႔အေတြးလည္းမီးခိုးသာသာ
ဘယ္ကိုပ်ံသန္းမွာလည္းတဲ႔ မင္းကိုေမးမယ္႔သူမရွိဘူး
ငါထင္မိတယ္ ယံုႀကည္မိတယ္  အိမ္မက္ကိုအေရာင္တင္မိတယ္
နည္းနည္းမ်ားသြားတယ္  မေန႔က  အိပ္လိုက္တာ
အိမ္မက္ရွည္တာေပါ႔  ကဗ်ာမဆန္ရင္ေတာင္
ရင္ဘတ္ကို  ဖေနာင္႔နဲ႔ေပါက္ႀကည္႔
ဘ၀က ကဗ်ာမဆန္ခဲ႔ေတာ႔ ကဗ်ာကိုလည္းဘ၀
ၿဖစ္ေအာင္မေရးတတ္ သလိုလိုပဲ………
သူလည္းမသိ ကၽြန္ေတာ္လည္းမသိ သက္တမ္းကုန္ခ်ိန္
ငါ႔ကုိယ္ပြား ၀ိဥာည္အိမ္ၿပင္မွာ  ေလေတြကိုႀကည္႔ရင္း
သံစဥ္ထဲမွာကဗ်ာကိုရွာ
မင္းကိုမေတြ႔  ငါ႔အသည္းစကာေပါက္ကိုေတြ႔တယ္
ငါ႔ေၿခလွမ္းတိုင္းမွာ  အသားစေတြပဲ႔က်လို႔
ငါ႔ကိုယ္ပြားေတြသက္တမ္းရင္လာခဲ႔  မဆီအဆိုင္
လူကဘာလို႔  ၿပန္ၿပီးေနခြင္႔မရတာလည္း
ငါသိတယ္………ဒီကဗ်ာကို
ငါလည္းမုန္းတယ္……….