ငါ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနတယ္
သူတို႕က မိုးရည္ေတြ က်ေနတာတဲ့
ငါ့ စိမ္းလန္းဖို႕ရယ္တဲ့. . .

ငါ့ စိတ္သစ္ရြက္ေတြ ရြက္ေၾကြလို႕
ေ၀းလြင့္ေနတယ္
သူတို႕က ေျပာၾကတယ္
ေႏြေရာက္လို႕ ရြက္သစ္ေလာင္းတာပါတဲ့

ေလျပင္းတုိက္လို႕
ငါ့ရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ေတြ
လြင့္ျပယ္ျပတ္ထြက္မသြားေအာင္
ေျမေဆြးေတြကို ကုတ္ဆြဲ တြယ္ျငိေနခဲ့တယ္
သူတို႕က တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္တတ္ပါတယ္တဲ့

ငါ ေလး သူတုိ႕ကို အရိပ္ေတြလည္း ေပးခဲ့တယ္
ငါ ေက်ာခုံး ပင္မနွင့္ေထာက္လို႕
မားမားမတ္မတ္လည္း ရပ္တည္ခဲ့တယ္
တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ သူတို႕က
ငါေၾကာင့္ သူတို႕ ေနစက္ေပါက္ေလးေတြ
က်ေရာက္ခံရတယ္တဲ့. . .

ငါေလး မခ်ိတင္ခဲပါဘဲ
ရင္ထဲမွာ ေသြးေၾကာ နွလုံးေတြ
အျပင္ကို ယိုစီးမထြက္ေအာင္
အျမဲစိမ္းလန္းတဲ့ အစိမ္းေရာင္နွင့္
ကာကြယ္ခဲ့ပါတယ္
သူတို႕ ၾကိဳက္နွစ္သက္မဲ့ ေအးျမတဲ့
အစိမ္းေရာင္လန္းဆန္းျခင္းေတြနွင့္ေပါ႕

ငါ ေခါင္းေပၚမွာ ေနမင္းက
တည့္တည့္ၾကီး ေနရာယူလာရင္ေတာင္
သူတို႕ကို မပူေလာင္ေစခ်င္ရပါဘူး
ငါ ကိုယ္တိုင္ အရည္ေပ်ာ္က်သြားရင္ေတာင္
ရြက္က်ပင္ေပါက္အျဖစ္နွင့္
သူတို႕အတြက္ ရွင္သန္ေပးေစခ်င္တာပါ

ႏြယ္တက္ေတြ ငါကို ရစ္ပတ္
ခ်ည္ေနွာင္ထားရင္ေတာင္
ငါေလး သူတို႕ကို ပစ္မထားပါဘူး
နဂိုမူလေနရာကေလးမွာပဲ
ငါ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေနေပးမွာပါ

ငါ ဆိုတဲ့ အလြမ္းသစ္ပင္ေကာင္က
မ်က္ရည္ေတြ ဆို႕နင့္ေနလို႕
အလြမ္းေတြကို ေရေသာက္ျမစ္အျဖစ္
ေမွ်ာလိုက္မယ္…
သူတို႕အတြက္ ဆက္ရွင္သန္ဖို႕ပါ
သူတို႕က. . . ငါ့ ေမာင္နွမေတြေပါ႕။    ။

နရီထက္
( ၀၄ ၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )