မေန႔ညက အိပ္မက္ထဲမွာ …

ဒီေန႔ ေန႔စြဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့

ျပကၡဒိန္ေပၚကေန မ်က္ရည္ေတြ ယိုစိမ့္ထြက္က်ေနခဲ့တယ္ …

ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီညကို တူးခါးစြာ ဆက္လက္ငံုခဲထားလိုက္ၿပီး …

ေခါင္းတလားဆန္ဆန္ အထီးက်န္ဆိတ္သုန္းတဲ့

ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာမႈမွာ စကားလံုးေတြ လစ္ဟာလ်က္ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ …

ေကာင္းကင္ကို တိုင္တည္ၿပီး ငိုခ်င္း ခ်လိုက္ပါတယ္ …

ေျမႀကီးကို တိုင္တည္ၿပီး ငိုခ်င္း ခ်လုိက္ပါတယ္ …

ဆံဖ်ားပန္ စံပယ္နံ႔ေလး မထြက္ခြာခင္မွာ

မ်က္၀န္းထဲက ျပည့္စံုတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔

စကားလံုးေပါင္းေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ

ေရးဖြဲ႔သြားပါတယ္ …လို႔ …

ဂြဒ္ဘိုင္း ဆိုၿပီး ဥဩသံတိုေလးဆြဲေအာ္ထားဆဲ

ဘရိတ္မပါတဲ့ ေျခသံေတြဟာ

ေႏြေခါင္ေခါင္မုိးႀကိဳးပစ္သလို စူးခါးတယ္ …

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေျခရာသံေလးေတြကို

မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြၾကားက ကမၻာေက်ာ္အမွတ္တရႀကီးျဖစ္တဲ့

နီရိုးဘုရင္ႀကီးရဲ့ တေယာလက္သံေတြလို ျပကၡဒိန္အဆက္ဆက္

အုပ္အုပ္လြင္လြင္ ၾကားေနရတုန္းပဲ …

ဒါပါပဲ ေကာင္မေလး …

ေအာက္တိုဘာေန႔ရက္ေတြ ခါးတူးလည္း ႏို၀င္ဘာထိ ဆက္ေသာက္မယ္ …

ဒီဇင္ဘာထိ ဆက္ေသာက္မယ္ …

ဇန္န၀ါရီထိ ဆက္ေသာက္မယ္ …

ေဖေဖာ္၀ါရီထိ ဆက္ေသာက္မယ္ …

………. ဆို ……………

…….. ဆို ………

……. ဆို ….

. ေသတဲ့အထိ တရႈိက္မက္မက္ေသာက္သံုးသြားမယ္ …

လ်ံႏိုး

ႏို၀င္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၀