ကၽြန္ေတာ့္မွာ …
ငါးမွ်ားခ်ိတ္ တစ္ခုရွိတယ္၊
အဲဒါနဲ႔ အရာရာကို
မွ်ားလို႔ရတယ္။

တစ္ခါက ထိသမွ်ေရႊျဖစ္ေစတဲ့
မိုက္ဒက္ဘုရင္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ရတယ္။

တစ္ခါက ေက်ာက္သားျဖစ္စျပဳေနတဲ့
အစိမ္းေရာင္ အိပ္မက္တစ္ခုရတယ္။

တစ္ခါက တစ္ကုိက္ကိုက္ထားတဲ့
ေအ၀ရဲ႕ ပန္းသီးတစ္လံုးရတယ္။

တစ္ခါက ေဖာ္မလင္စိမ္ထားတဲ့
ေခတ္စမ္းကဗ်ာ စာအုပ္တစ္အုပ္ရတယ္။

တစ္ခါက အိုင္းစတိုင္းရဲ႕
လက္တံမပါတဲ့ လက္ပတ္နာရီတစ္လံုးရတယ္။

တစ္ခါက သံမဏိနဲ႔ဖာေထးထားတဲ့
ေကာင္းကင္ေဟာင္းတစ္ခုရတယ္။

တစ္ခါက မီးေသြးနဲ႔ ဖုတ္ထားတဲ့
ခရမ္းျပာ သစ္ခြတစ္ပြင့္ရတယ္

တစ္ခါက ကင္ဆာျဖစ္ေနတဲ့
ဒါ၀င္နဲ႔ သီအိုရီ တစ္ခုရတယ္

တစ္ခါက ေခြးစားခြက္ကို လုပ္ထားတဲ့
ေက်ာ္ၾကားမႈ သရဖူတစ္ခုရတယ္

တစ္ခါက ေရဒီယိုအက္တမ္ဓာတ္ၾကြေနတဲ့
၀ိဓူရရဲ႕ အသည္းႏွလံုးရတယ္

တစ္ခါက ျမားတစ္စင္းမွာ စုခ်ည္ထားတဲ့
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ မုန္းတီးမႈရတယ္။

အဲဒါနဲ႔ အရာရာကို မွ်ားလို႔ရမယ္။
အဲဒါနဲ႔ …
ငါးကိုေတာ့ မွ်ားလို႔မရဘူး။

သစၥာနီ
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ – ၁၉၈၀