တစ္ကယ္ေတာ့
မေသခ်ာေသာ
မနက္ျဖန္ေတြ အတြက္
ကၽြန္ေတာ္က
တာထြက္ ေစာခဲ့သူပါ
အေမ …
တိုးတိတ္ရင္ခုန္သံၾကားက
ခရီးသြားဆိုေတာ့လဲ
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝက
ဝင္သက္ထြက္သက္မမွ်ခဲ့ဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္
စိတၱဇနာမ္ နံနက္ခင္းေတြသို႔
ဥဩတစ္သိုက္ ျဖတ္နင္းသြားၾကတယ္
အေမ …
အရုဏ္ဦးမွာ
မ်က္ႏွာသစ္သူတို႔ဖို႔
ေႏြလည္ ေန႔ခင္းတို႔က
အက်ည္းတန္လို႔ ေနလိမ့္မွာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္က
ပန္းေလးေတြကို ျမတ္ႏိုးၿပီး
သူမက လိပ္ျပာေလးေတြ
ႏွစ္သက္တယ္
အေမ ..
မပ်ံသန္းတတ္တဲ့
ပန္းခင္းေလးေတြ အဖို႔
ပ်ံသန္းတတ္တဲ့
လိပ္ျပာေလးေတြကို
ေမွ်ာ္ရတယ္ဆိုတာ သဘာဝက်ပါတယ္
အေမ … ။

ကၽြန္ေတာ့္
မိုက္မဲမႈပါ
အေမ …
ရင္ခြင္ဆိုတာလည္း
ပိတ္လြယ္ ပြင့္လြယ္တဲ့
တံခါးတစ္ခ်ပ္ပဲဆိုတာကို
ကၽြန္ေတာ္သတိ မျပဳခဲ့မိတာ …
အခ်စ္ဆိုတဲ့ အေမွာင္ထုနဲ႔
သူမ .. မြန္းက်ပ္လာခဲ့တဲ့ ေနာက္
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သူမအတြက္
အခ်ိဳသပ္ အလွပဆံုး လည္ပတ္ေလး တစ္ခုလို႔
သူမေတြးပစ္ခဲ့တယ္
အေမ … ။

သူမ အေတြးေတြ
ယိုင္နက္ခဲ့ တယ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္မဆိုလိုပါဘူး
အေမ …
အေတာင္ပံတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့
သူမအဖို႔
ပ်ံသန္းလိုရာသို႔ ပ်ံသန္းခြင့္ရွိပါတယ္ ..
သူမလိုခ်င္တဲ့
ေကာင္းကင္က်ယ္ၾကီးနဲ႔
သူမ ထိေတြ႕ခံစားခ်င္တဲ့
ေလထု ေႏြးေအးေတြ
သူမကို
ေစာင့္လို႔ ၾကိဳေနမွာပါ
အေမ … ။

သူမသတ္မွတ္ခဲ့သလို
ကၽြန္ေတာ္က ေလွာင္အိမ္ဆိုလဲ
ေလွာင္အိမ္အတိုင္းပဲ
ေကာင္းပါတယ္
အေမ …
သူမရဲ႕ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
ႏွစ္ရွည္ခံစားခ်က္မ်ားနဲ႔
ပကတိအထီးက်န္မႈေတြကို
သူမအတြက္
စာလံုးလွလွေလးေတြ အျဖစ္
ရြတ္ဆိုရင္းနဲ႔ပဲ
ကဗ်ာေတြ
ကၽြန္ေတာ္ ေရးေနခဲ့ေတာ့မယ္
အေမ … ။

တစ္ကယ္ေတာ့
မနက္ခင္းဆိုတာ
နံနက္ခင္းပါပဲ
အေမ ..
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
မေသခ်ာ ေသးတာေလး
တစ္ခုပါပဲ ။ ။

သက္ေထြး
၂၀၀၈ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႕
ေန႕လည္ ၁၂း၄၇