မ်က္ရည္မိုးကသဲသဲ

မဆဲပဲ လွ်ပ္စီးေတြပါက်ဲ

ဘေလာင္စူေအာင္ကြဲေနလည္း

သူတို႔အတြက္ေတာ႔

အပ္က်သံသက္သက္ပဲ…

ထားပါေလ….

သူတို႔အျမင္ေတာ႔

မျဖစ္စေလာက္ပဲေလ…

မေသေလာက္ပါဘူး။

ငါ့ကိုေျခစံုဖမ္းျပီး

ေလွာင္အိမ္ထဲေကာက္ထည့္ရေအာင္

ငါက ငွက္မွမဟုတ္ပဲ။

အထီးက်န္တယ္

ဒါေပမယ္႔

ျငိမ္သက္စြာရူးသြပ္တယ္

တိတ္ဆိတ္ျခင္းဆိုတာ

ေပါလြန္းလို႔

ပိသာခ်ိန္နဲ႔ ေရာင္းစားလို႔ရတယ္..။

အေတြးအေခၚသမားေတာ႔

မဟုတ္ဘူး… ဒါေပမယ္႔

တစ္ခါတစ္ရံ

အေတြးေခ်ာသူ…။

လိုအပ္ျခင္းဆိုတာ

နာက်င္ျခင္းရဲ႔အစဆိုရင္

ငါဘယ္သူမွ မလိုခ်င္ဘူး…

ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေဝးေအာင္

မင္းတို႔ေတြလည္း ေဂ်ာင္း..။

အနာခံမွ

အသာစံရမယ္တဲ႔…

ထံုထိုင္းကာသြားခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔

ဘယ္ႏွခါသာဖူးလို႔လဲ…။

ငါအျပစ္နဲ႔ငါပဲ

ပ်ံသန္းမႈကင္းမဲ႔ဇံုထဲမွ

diving ထိုးခဲ႔တာကိုး..။

အားေတာ႔နာပါတယ္

ကဗ်ာေလးရယ္..

ၾကံရာမရတိုင္း

မင္းစီပဲလာရတယ္

ဒီညေတာ႔

မင္းဟာ ငါ၏ဓါးစာခံ

ေပါက္ကြဲသံစဥ္..။ 

Kitty Yang

12th September 2010

12:16 am