ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္ ထားရက္ခဲ့ရင္ေတာင္
         ငါမင္းကို မျငိဳျငင္ရက္ပါဘူး
     ေနာက္ဆံုးဆိုတဲ့ အသိတစ္ခ်က္နဲ႔
  ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ဖို႔လည္း ၀န္မေလးဘူး………

               ခုေတာ့ကြယ္..
  ရက္ရက္စက္စက္ မင္းလုပ္ရပ္က
     ညာဘက္လက္မွာ ငါ့ကိုဆြဲ
ဘယ္လက္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္တြဲလို႔
      ႏွစ္အခ်ိဳးတစ္နဲ႔ ကမယ့္ပြဲမွာ
 ငါလဲ မင္းသမီ.. သူလဲ မင္းသမီးတဲ့…….

       နာက်င္ခံခက္ မုန္းခ်င္ပါလ်က္နဲ႔
    မေရာင့္ရဲတတ္တဲ့ ငါ့မ်က္၀န္းေတြက
           ငိုက္မရွက္ ၾကိဳက္မရွက္မို႔
     မင္းေရွ့မွာ အခစားမပ်က္ခဲ့ျပန္ေတာ့
    ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံ ကိုယ္သာခံလို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ျပန္မသနားခ်င္ေတာ့ဘူး………

           ေခါင္းဆယ္လံုးနဲ႔ ဒသဂီရိေတာင္
ႏွလံုးသားကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲဆီမွာပဲရွိခဲ့တယ္
              မင္းေလးကေတာ့ကြာ..
            လက္ဆယ္ဖက္သာရွိခဲ့ရင္
          ဆယ္ေယာက္လက္ကိုဆြဲလို႔
   မင္းသမီးဆယ္ေယာက္တြဲမယ့္သူပဲေလ……..

   ပင့္ကူတစ္ေကာင္ယက္တဲ့ ၾကိဳးပုခက္မွာ
       ဆင္းသက္မိရွာတဲ့ လိပ္ျပာငယ္လို
         အမွည့္ေျခြေျခြမွာ သိလ်က္နဲ႔
    တရိႈက္မက္မက္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ငါ့အျဖစ္က
     ေနာက္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ေတာင္
   မင္းအတြက္ ေပးဆပ္ေနခ်င္တုန္းပဲ……

         နာက်င္တဲ့…. ခ်ိဳျမိန္မႈ
       ခါးသက္တဲ့….ေႏြးေထြးမႈ
          စူးရွတဲ့…..ၾကည္ႏူးမႈ
    ေမာဟိုက္တဲ့…..တမ္းတမႈေတြနဲ႔
   ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရေတာ့မယ့္
          အငမ္းမရ ခ်စ္မိခဲ့သူငါက
        ဘ၀ရဲ့ တစ္ခန္းရပ္ ျပဇာတ္မွာ
          ေရႊမင္းသားစိတ္အလိုက်
         လွလွပပ အသံုးေတာ္ခံရင္း
     ေျဖေတြးနဲ႔ ေနေပ်ာ္ေနေလသမွ်
ေျခေခ်ာ္မက်ေအာင္ ဆုေတာင္းရံုပဲကြယ္……..