ေရာဂါ အနာဘယ ထူေျပာလြန္းလွတယ္။

အခ်စ္ ကင္ဆာ

အလြမ္း တုတ္ေကြး…နဲ႕..

မင္း ရဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေသလုေျမာပါး…

အေဆြး ဒီကရီ ၁၅၀၀ နဲ႕ေကာင္..။

ေခတ္ရဲ႕ စနစ္ရဲ႕ ေဆးခါးရည္ေတြၾကား

မၾကာခဏ ဖ်ားနာဖူးတဲ့ လူ….။

အခ်စ္စစ္ နဲ႕ေဖာ္ထားတဲ့ ေဆး

အသံုးမက်မွန္း ကိုယ္လဲသိမိလာတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ခ်ယ္ရီေတြ မပြင့္မွန္းသိေပမဲ့

ကိုယ့္ လက္က်န္ အလြမ္းလက္တစ္ဆစ္ ကေတာ့

မင္းကို ခ်စ္ေနေၾကာင္း ပြင့္အာျပလို

၀င္သက္..

ထြက္သက္….ၾကား

မင္းမ်က္ႏွာ ညိဳးမွာ စိုးရင္းနဲ႕ပဲ..

…………………………ေကာင္