အေဖ့ပန္းခ်ီကားထဲမွာ
ေျမနီလမ္းကေလးရွိတယ္
သစ္ပင္နီနီ
ညေနနီနီ
ေတာင္တန္းနီနီ
လွပေနေသာ အနီမ်ား။

ေျမနီလမ္းကေလးကလည္း
အၿမဲျပန္႔ျပဴးေနတာပဲ။

သစ္ပင္နီနီကလည္း
အၿမဲခိုင္မတ္ေနတာပဲ။

ညေနနီနီကလည္း
အၿမဲေမွာင္က်မသြားဘူး။

ေတာင္တန္းနီနီကလည္း
အၿမဲတည္တံ့ေနလ်က္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္
အ႐ံႈးမ်ားႏွင့္
ျပာႏွမ္းသြားတိုင္း
အေဖ့ပန္းခ်ီကားထဲ
ဝင္သြားလိုက္တာပဲ
ျပန္ထြက္လာရင္
ကြ်န္ေတာ္ အနီ။

ကြ်န္ေတာ္
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရေသာ
အေမာမ်ားႏွင့္
ျဖဴေရာ္သြားတိုင္း
အေဖ့ပန္းခ်ီကားထဲ
ဝင္ေရာက္ေခြ်းသိပ္လိုက္တာပဲ
အဆိုးမ်ားစြာ
ေျမလြတ္ေျမရိုင္းမက်န္
ေပါက္ေရာက္တတ္ေသာ
ေလာကႀကီးထဲသို႔
ျပန္ေရာက္လာတိုင္း
ကြ်န္ေတာ္သည္ အနီ။

မလြယ္ေသာ
ေလာကဓံႀကိဳးဝိုင္းထဲမွ
မျမင္ရေသာ
လက္သီးခ်က္မ်ားျဖင့္
ဖူးပြင့္ခဲ့ရေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္
အေဖ့ရဲ႕အနီ
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပါပဲ။

သုခမိန္လိႈင္