ငါသိတာေတာ့  
နင့္အနားနားက အခ်ိန္ေတြကို ေတြး
ျပန္လြမ္းမိတိုင္း …
ေလႏွင္ရာသို႔
လြင့္ပါးရတဲ့ တိမ္ေတြကို ေငး
ခပ္ေလးေလး သက္ျပင္းအခ်ိဳ႕ခ်
ညမွ ငိုမယ္‌ေလ။

ဆုပ္ထားတဲ့ လက္ကိုဖယ္ဖို႔
ဘယ္တုန္းကပဲ ေတြးခဲ့ေတြးခဲ့
အေတြးနဲ႔တင္ ေသခဲ့ၿပီမို႔
ေသတဲ့အထိေတာင္ သတ္စရာမလို
ငါ .. ေသပါတယ္။

ခက္တာက ..
အမွတ္သညာမရွိတဲ့ သတၱဝါမို႔
ျပႆနာကို ျပႆနာလို႔ မထင္
အရင္လို အခါခါ ေသခ်င္ေနတုန္းမို႔
‌နင့္ေဘးမွာ ေနၿပီး
ငါ့ကို ေသခြင့္ ေပးသနားပါ။