သစ္သားတံခါး(ကြဲအက္မိုး)

သစ္သားဆိုတာ သစ္ပင္အေသပါ

အရာရာေျခာက္ေသြ႕

ေဆာင္းနံနက္ရဲ႕ ေလျပည္ေသြးကေတာင္ ဘယ္ေသာအခါမွ

ယိမ္းႏြဲ႕ေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

တံခါးဆိုတာ နံရံေတြရဲ႕ အဆံုးသတ္ပါ

အလင္းနဲ႕အေမွာင္ ကမာၻႏွစ္ျခမ္းကို

ရင္ၾကားေစ့ေပးဖူးခဲ့သူ

ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ေတြအေၾကာင္း

အိပ္မက္မက္ရင္း

က်ီးလန္႔စာစားညမ်ားစြာကို ကန္လန္႕ထိုး ေပးဖူးခဲ့ရ။

တခ်ိဳ႕ကဝင္လာတယ္ တခ်ိဳ႕ကထြက္သြားတယ္

သစ္သားတံခါး …. မ်က္ႏွာအေသတစ္ခုနဲ႕

အျမဲ တံဏွိဘာေဝ ရပ္ၾကည့္ခဲ့။

တစ္ခါမွကိုယ္ကို ညႊတ္ကိုင္း အျမင္ရိုင္းေလာက္ေအာင္လည္း

လက္မျပခဲ့ဖူးဘူး …..

သစ္သားတံခါး …. အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္

ပိတ္တဲ့အခါလည္း ပိတ္မေပါ့။

လူတစ္ခ်ိဳ႕နားလည္တဲ့ ဘာသာစကားဆိုတာ

ကိုယ္လက္အဂၤါမွ အစံုမပါၾကတာ…..

သစ္သားတံခါး ….

ပတၱာကို ခိုစီး … တစ္ခါတစ္ရံမွာလည္း

အတြင္းနဲ႕အျပင္ ပဋိပကၡေတြအၾကား

ငိုေၾကြးသံလိုလို ျမည္ဟီးတတ္ခဲ့

တစ္ဖက္မွာ အမွန္ရပ္ေနတယ္

တစ္ဖက္မွာ အမွားရပ္ေနတယ္

သစ္သားတံခါးေလး ….

တေဒါက္ေဒါက္ျမည္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕အတူ

ေလာကကိုသူဆြဲဖြင့္ ……

ကြဲအက္မိုး

၂၃၊၁၁၊၂၀၁၄

In: ကဗ်ာ Posted By: B-R Date: Nov 23, 2014

Leave comment commentinfo

1 Comment & 336 views

အေရးအသားနဲ႔ စကားလံုးေရြးခ်ယ္မွဳေတြ ေကာင္းတယ္ .. .။