ဒီအတိုင္းေလးပဲ ၿမဴခိုးဆန္ခဲ့ပါတယ္ ဝိုင္းစိန္၊

နင့္ ေလးညွိဳ ့သံဟာ မပီဝိုးဝါး..
ဒါေပမယ့္
သံသရာတစ္ဖက္ၿခမ္းအထိကို
ငါ ၾကားခဲ့ပါရဲ ့။

ဘဝကို ဒုတိယမၸိ တပ္မက္ခဲ့ေပမယ့္
ဘာကို ငါကေရြးခ်ယ္ရသတဲ့လဲ…
လမ္းဟာ မ်က္စိတဆံုး
အလြမ္းနံ ့ေတြ စို.. ရႊဲသြားတယ္။

ေက်ာခိုင္းသြားမွ မဟုတ္ပါဘူး..
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဝးေနရလည္း
ေလာကဟာ ငရဲပါပဲ၊

ဒါကို ကံတရားက
ငါနဲ ့သက္ေသၿပတယ္…။

ဝိုင္းစိန္ရယ္…၊

စိတ္ကူးနဲ ့ေဆာက္တဲ့အိမ္ခ်င္း
ေပါင္းကူးတံတားေလးတစ္စင္းေတာင္
ခင္းခြင့္ မရဲခဲ့သူ..

နင့္ႏွလံုးသားရဲ ့ တံခါးဝေရွ ့
ေယာင္တိေယာင္န ၿဖဴစင္ၿပရံုကလြဲ..
ငါဘာမ်ား တတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ….
ငါ.. ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲကြယ္။

စာအုပ္ကေလးပိတ္လို ့
ငါ တိတ္ဆိတ္လိုက္ပါတယ္…၊
ဒါဟာ နင့္အတြက္
ငါ့ရဲ ့ေနာက္ဆံုး ခ်စ္ေသာစကား…..

ကမၻာအဆက္ဆက္ထိ
နင္ ၿပန္လည္ ၾကားႏိုင္ပါေစသားကြယ္…၊

ကမၻာအဆက္ဆက္ထိ
နင္ ၿပန္လည္ ၾကားႏိုင္ပါေစသား….။