သူရဲ႕ မုန္းတယ္ဆိုတဲ႕
စကားတစ္ခြန္း နဲ႕ဘဲ…
ဘ၀ က အၾကိမ္ၾကိမ္ အၿပစ္ မဲ႕ေနတယ္…
အဲဒီလို နဲ႕ အခ်စ္က…
အခါခါ ၿပန္သတ္ေနတာကို…
ေက်နပ္စြာ ခံယူေနရတဲ႕..

ေတေလတစ္ေယာက္ေပါ႕…
ထပ္တူ မက်ၿခင္းေတြကုိလဲ…
ဂရုမစိုက္ အားဘူး..
အခ်စ္..
တစ္ခုကိုဘဲ..ၾကည္႕ၿပီး…
သူ႕ကို ယံုၾကည္မႈ ထုထည္ မ်ားလြန္းေနၿပန္ေတာ႕..
သူ႕အတြက္..ငါ႕ကံၾကမၼာ ငါ ေမ႕လို႕….
ဒီလိုနဲ႕…..
ငါ႕ဘာသာ ငါ ၿပန္ေမးမိခဲ႕တာ..(အသံတိတ္ပါဘဲ)
အဆံုးမွာ…အရႈံး ၾကီး ရႈံးတာေတာင္…
ေလာက ကို မာေရေက်ာေရ….ဆက္ဆံမိတဲ႕ေကာင္…

အခုေတာ႕…ဘာကိုမွ မသိခ်င္ေလာက္ေအာင္…
ရူးေနရပီ…
ရင္လြဲသူ…
ငါဟာ …မနက္ၿဖန္တိုင္းမွာ..
အခ်စ္ရဲ႕ ဘက္လိုက္ၿခင္းေတြကို….
အလင္းမဲ႕ အထီးက်န္ၿခင္းမ်ားအတြက္….
သဘာဝ တရားေတြ နဲ႕ အၿပိ ုင္….
‘ဘဝ..မွာ’
အလြမ္းေတြၿမိ ုင္ေနရပီကြယ္…