က်ေနာ့္ရဲ႕ မနက္ခင္းဆိုတဲ့အရာက
ေနအလင္းေတြ လင္းေနၿပီး
ပန္းရန႔ံေတြ သင္းေနဖုိ႔မလုိ
သူမရဲ႕ အနမ္းေလးတပြင့္နဲ႔
“Good Morning” ဆိုတဲ့
စာေလးတေၾကာင္းပဲ လိုတယ္…

က်ေနာ့္ရဲ႕ ေန႔လည္ခင္းဆိုတဲ့အရာက
ေနမြန္းတည့္လို႔ အပူရွိန္ျပင္းၿပီး
ေလရူးေတြ တိတ္ဆိတ္ေနဖို႔မလုိ
သူမရဲ႕တီတီတာတာ စကားလံုးေတြနဲ႔
“ေနလည္စာ စားေတာ့” ဆိုတဲ့
စာေလးတေၾကာင္းပဲ လိုတယ္…

က်ေနာ့္ရဲ႕ ညေနခင္းဆိုတဲ့အရာက
လူတကာ ေျပာေျပာေနတဲ့
သိပ္လွတဲ့ ညေနဆည္းဆာျဖစ္ဖို႔မလို
သူမရဲ႕ ညီညီညာညာ အျပံဳးေလးေတြနဲ႔
“ေကာင္းေကာင္းျပန္ပါ” ဆိုတဲ့
စာေလးတေၾကာင္းပဲ လုိတယ္…

က်ေနာ့္ရဲ႕ ည ဆိုတဲ့အရာက
လမင္းေလး ေလညင္းခံးၿပီး
ၾကယ္ကေလးေတြ ခစားေနဖုိ႔မလို
သူမရဲ႕ “Good Night” နဲ႔
“မ်က္ႏွာအတူတူသစ္ဖုိ႔” ဆိုတဲ့
စာေလးတေၾကာင္းပဲလိုတယ္…

က်ေနာ့္ရဲ႕ ဘ၀ဆိုတဲ့အရာကလဲ
လူတကာ ေျပာေျပာေနတဲ့
သိပ္ခန္႔ညားတဲ့ နတ္သမီးရွိဖို႔မလို
က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ခင္ ေလးစား
ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားတဲ့
“သူမ” ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးရွိဖို႔ပဲလုိတယ္…

မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲတဲ့လူတေယာက္က
မူးယစ္ေဆး၀ါး မရွိရင္မျဖစ္သလုိေပါ့…
သူမဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို
က်ေနာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္က ခ်စ္မိေတာ့လဲ…
ဒီကဗ်ာရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ေလးအတိုင္းေပါ့…