“နင့္ အေမ … ” နဲ ့စတဲ ့မနက္ခင္း
အလြန္အမင္းပူျပင္း … ။

ရုိင္းတယ္ဆိုတာ ေမြးရာပါမဟုတ္
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ  ့အျပဳအမူနဲ ့
ငါတတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္ … ။

ေတေလပီသစြာပဲ
ေပေပေတေတလမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္ …
တခ်ိဳ  ့ကေျခထိုးခံတယ္
တခ်ိဳ  ့ကလက္တြဲေခၚတယ္
တခ်ိဳ  ့ကလမ္းေတြဖ်က္ဆီး
တခ်ိဳ  ့သည္ ေဒါသ ေလာဘမီးေတြေလာင္၏ … ။

ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ ျပဇာတ္
ပိတ္ကားရဲ  ့ေနာက္ကြယ္မွာ
အတင္းေတြတုတ္ရင္း
သူတုိ ့ စာရင္းေတြရွဳပ္ေနၾကတယ္ … ။

ျပံဳးေတာ ့လည္း သူပဲ
ဒါေပမဲ ့ အေရျခံဳထားတယ္
ေကာင္းေတာ့လည္း သူပဲ
ဒါေပမဲ ့ဟန္ေဆာင္ထားတယ္
အခုေတာ့ကိုယ္ထင္ျပတယ္
ယုတ္မာေတာ့လည္းသူပဲ … ။

အာဃတ တရားေတြဖုံးေနတဲ ့ ေလာကၾကီးကို
ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လာတယ္
ဒီလိုနဲ ့ပဲ
တစ္စကၠန္ ့အတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့
ေဒါသကို ထိန္းခ်ဳပ္
အလုပ္ရွဳပ္ေနတုန္း
စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာတယ္ …
ဒီ
လို
နဲ ့
ပဲ …
“နင့္အေမ…” နဲ ့စတဲ့မနက္ခင္းျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္ … ။