တစ္ေရာင္တည္း ရိွတဲ့ တစ္ရိပ္ကိုမွ တမ္းတ ပ်စ္နွစ္မိသည့္တိုင္

စျပည္တည္ရာ ကြက္ကြက္ေလးမွ တစ္ျပင္လံုးသို႔ စလိႈက္စား

ၾကည့္မွ သိလိုက္

တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို အျမဲေပ်ာက္ဆံုး

ရယ္လိုက္မိတယ္………. တလြဲပဲ………..တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမွ မျမင္ဘဲနဲ႔

မ်က္စိ ဖြင့္ျခင္းရဲ႕ အေမွာင္

မ်က္စိ မိွတ္ျခင္းရဲ႕ အလင္း

ကားထြက္ေတာ့မယ္… ျပန္ဆင္း…. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းလမ္းေပ်ာက္………….

တကယ္လို႔သာ အဲ့လို မျဖစ္ပဲ အဲ့လို ျဖစ္ခဲ့လည္း အဲ့လိုပဲ ျဖစ္မွာပါ

တတိၿပီး တတိ တြန္းတိုက္

ဒီလို မေနနဲ႔ ဒီလုိေန ႐ုပ္ပံု ႏွစ္မ်ိဳးေလးထဲ ကၽြန္မ အသံကို ထည့္ရယ္………..

မယံုၾကည္ခဲ့ရင္ ခုလို ယံုၾကည္မွာ မဟုတ္ဘူး

တည္းတည္းေလးပဲ

မွ်င္မွ်င္ေလးပဲ

အနာကင္းမဲ့ ႏုံးခ်ိခ်ိနဲ႔ နာက်င္တယ္က ဘာလဲ……………

အ၀ီစိပဲ တာ၀န္ေက်တယ္ ကၽြန္မတို႔ဆီ ပိုနီးကပ္လာ

လူသူတူေအာင္ Illusion မ်ား

လူၾကားသူၾကား Genocide လုပ္ျပ

ျပဴးေၾကာင္ ရိုးအ မ်က္၀န္းထဲက ျပည္ထြက္လာမယ္…………..

စနိုး၀ိႈက္ ပံုျပင္ထဲမွာ ၀င္ပုန္းငိုတဲ့ စနိုး၀ိႈက္……..

အေမွာင္ထက္ အနက္က ပိုျပတ္သားလာတာ

ကၽြန္မ ရွင္ေနတုန္း ရွင္လာေမးမလား

 ေပ်ာ္သလား…………မွာ……….. ေပ်ာ္လား…………..

လံုၿခံဳမႈလို႔ မေတြးမိခင္က သိပ္လံုၿခံဳခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။        ။

                                                             ပန္ပါယ္