ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးဆြဲခဲ႔တဲ႔
သစ္ပင္ေလးဟာ
ခုေတာ႔ သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြေနျပီ ။

ရထားတစ္စီးျပီးတစ္စီးဆုိက္ခဲ႔ေပမယ္႔
ေမေမေမွ်ာ္ေနတဲ႔ ညီမေလးရဲ႔အသံက
အိမ္တံခါးကုိ
ဘာေမႊးရနံ႔နဲ႔မွ မနႈတ္ဆက္ဘဲထြက္ခြါ ။

တုိင္ကုိေခါင္းနဲ႔ေျပးေဆာင္႔လုိ႔နာတဲ႔
ေဝဒနာကုိ
ဝမ္းနည္းလုိ႔ငုိေနတဲ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔
ေၾကကြဲျခင္းကဖုံးအုပ္
ေဖေေဖ၊ေမေမ၊ကြ်န္ေတာ္
ျပိဳင္တူငုိေနတဲ႔ ျမစ္သုံးစင္းေလ ။

ေၾကးစည္သံေတြကုိ
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မၾကားနုိင္ဘူး
ေမေမကေတာ႔
လူမေသဘူးဆုိတဲ႔ မုန္ညင္းေစ႔ကုိ
အခုထိလုိက္ရွာဆဲ……. ။. ။

တုိးေနွာင္မုိး
ေမလ/ျမားနတ္ေမာင္/၂၀၀၂