ငါ့ရဲ့ေကြးေကာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြၾကားမွာ

မေန႕တေန႕က ပ်က္က်လာတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကို ၀ွက္ထားတယ္

ငါ နည္းနည္းခ်င္း စားသံုးေနတဲ့ စကၠန္႕ေတြထဲမွာ

ေျပာလို႕မကုန္ႏို္င္တဲ့ မြန္းၾကပ္မႈကိန္းဂဏန္းေတြ ေျပးလႊားေနၾကတယ္

အသိတရားမ်က္၀န္းထဲမွာ ရပ္ေနတဲ့ အရႈံးေက်ာက္စာေတြဟာ

ေလွ်ာက္လာသမွ် အနက္ေရာင္ျမိဳ႕မ်ားဆီက ကပ္ပါးပိုးေတြပဲ

ေလာကနီတိထဲက ဆံပင္အနီေရာင္နဲ႕ မိန္းမ

တခ်ိန္က ငါ့မိန္းမျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါ့နာမည္ေျပာင္းဖို႕

ဘယ္နတ္ဘုရားဆီမွ ခြင့္ေတာင္းမေနဘူး

ဒီလိုထြက္သြားတိုင္းသာ ႏွင္းျဖဴေတြနဲ႕ စိုထို္င္းဆမမ်ားဘူးဆိုရင္

ငါ့အလုပ္ငါလုပ္ျပီး နံရိုးေနာက္က ထိုးထိုးေဟာင္ေနတဲံ

သေႏၶယုတ္ကို အစာေၾကြးေနရဦးမယ္

ယင္နားစာ မနက္ဦးဆီက

ဦးေခါင္းေပ်ာက္လို႕ ရွာေနတဲ့ ကတ္ေၾကးေတြ

ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ ဖခင္အိုၾကီးကို အသံတိတ္လုပ္ၾကံခဲ့တဲ့ သမီးက

ငါ့အရြက္ေျခာက္မ်ားၾကားမွာ တအံုတေႏြးေႏြး

ေဆးေၾကြးမွားတဲ့ အရိပ္လကၡဏာနဲ႕

ငါ့အိတ္ကပ္ေတြက ကားချပန္ေတာင္းတိုင္း

အလြမ္းေတြ ျပည့္လွ်ံေလာင္ျမိဳက္ဖူးတယ္

ဖုန္ထလို႕ ေရျဖန္းလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာ

ငါ့ကဗ်ာထဲက ကမ္းနဖူးေပၚမွာ သိုက္တူးတဲ့ က်ီးတအုပ္ကို

ခ်ဳပ္မရတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ပ်ိဳက ႏွလံုးသားေတြ လက္ေဆာင္ေပးေနပါတယ္

မေန႕က သိမ္းထားတဲ့ ငါ့ျမိဳ႕စုဗူးေလး က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕

သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ကုဖို႕ သူ႕ကိုယ္သူ ရိုက္ရိုက္ခြဲေနလိုက္တာ

သူမလိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအတုေတြပဲ ထြက္က်လာလို႕

ေအာင္ျမင္မႈငတ္ေနတဲ့ သူ႕ျမိဳ႕ပ်ိဳမေလးကို ေခၚေပးခ်င္ေနလိုက္တာ

ဘယ္လို…..ဘယ္ပံု……ဘယ္အသံမွ မၾကား……………..

တိမ္ဦးရင္ခြင္ နံနက္မွာ အစီအစဥ္သစ္နဲ႕

မ်က္ႏွာက်က္အစိုေပၚမွာ လင္းေနတဲ့ၾကယ္ကေလးေရ

ငါေတာ့ ေမာ့ၾကည့္ဖို႕ မ်က္လံုးနဲ႕ ဦးေခါင္းကို ဇလံုထဲမွာ

ေမႊေႏွာက္ အနာဂတ္ ေျခာက္အိပ္မက္နဲ႕

လင္းမရဥယ်ဥ္ထဲမွာ ပန္းဦးေတြ မပြင့္ဖူးေတာ့တာ ဆန္းသလား

ငါဟာ လူေတြၾကားက ျပန္လာျပီး လူညွီေစာ္ကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ရႈရႈိက္

ငါျပန္အန္လို္က္တဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ကမ္းပုတ္တဲ့လိႈင္းကို

အတၱ၀မ္းကြဲသံနဲ႕ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နားဆင္ေနရတယ္

သံေယာဇဥ္အေထြးလုိက္ေခြလိမ္ထားတဲ့ အသိုက္အျမံဳကေလးဟာ အိမ္ျဖစ္ခဲ့ရင္

ငါ့ေခတ္ငါ့အခါမွာ တမွ်င္ခ်င္းစီရွင္းသြားတဲ့ ၾကိဳးေတြက

ငါေတာ္လို႕လား……..ငါညံ့လို႕လား………….

အေမက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ သူထမ္းထားတဲ့ ေနလံုးကို လႊတ္ခ်ျပီး

အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ သၾကားမပါတဲ့ ေမ့ေဆးခါးၾကီးတခြက္ကို ေသာက္ေနတယ္

အေဖက က်ည္ဆံကုန္ေနတဲ့ ငါ့ကို လက္ဆြဲျပီး ဂ်ဴးေတြနဲ႕ တန္းစီခို္င္းထားတယ္

ဟစ္တလာရဲ့ လက္ေျဖာင့္အဆိပ္ေငြ႕ေတြက ျပန္ေနက် ငါ့လမ္းကေလးေပၚက

ေရမႈန္နဲ႕ ဖုန္မႈန္ေတြေရာထားတဲ့ ရနံ႕ေငြ႕ေတြျဖစ္တယ္

အခ်င္းခ်င္းျပန္စားၾကတဲ့ ပြဲမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရယ္သံေတြ ေမွာင္လာတယ္

အားလံုးျပီးသြားပါျပီ အမွန္ေတာ့ အားလံုးအစကို ျပန္ေရာက္သြားတာ

၁။နငသိ္ျနစးူလယနုယိူူးုါတိမ

၂။နခသနျုအသစထူုသစ

၃။ခစအျငနတးဖအသဟဟသနဖုျနနမန

အေျဖရွာတဲ့လူေတြ ေသကုန္ျပီ

အေမးေတြနဲ႕ၾကိဳးတင္းေနတဲ့ ရပ္၀န္းမွာ

ကေလးေတြကို ေခၚမလာနဲ႕ အားလံုးကို မီးရႈိ႕ခ်လိုက္

ငါ့တို႕အမွားေပၚက အျဖဴစက္ကေလးကို ေလာင္ျမိဳက္ခ်လိုက္

က်မ္းက်ိန္တယ္ဆိုတာ ေဖာက္ဖ်က္မယ့္လူေတြအတြက္ပဲ လိုအပ္တာပါ

မေန႕တေန႕ကကၽြန္ဘ၀နဲ႕ ဒီေန႕ မနက္ျဖန္ကၽြန္ဘ၀

ငါ့ကေလး ငါျပန္ခိုးေနရတဲ့ဘ၀မွာ

အစိမ္းက ငါ့ကို မ်က္ရည္က်ေစတယ္

အစိမ္းက ငါ့ကို မြဲေျခာက္ေစတယ္

အစိမ္းက ငါ့ကို ေသေစတယ္

ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကေလးေရ ေပါ့ပါးမယ္ဆိုရင္

ဇီဇ၀ါ၀ကၤပါထဲ ငါ့ကို လမ္းၾကံဳေခၚသြားစမ္းပါကြာ….။။။။

Nelay