ေက်ာင္းသား-၂-ေရႊၾကယ္မိုး

ငါတို႔အတြက္ ေပ်ာ္စရာမရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ႀကီး မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ တကၠသိုလ္ စစ္စစ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ နရံကပ္စာေစာင္ေတြမရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ တစ္ခါက ျမင္းခြါသံေတြ မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ သခင္သန္းထြန္းကို ျပန္ရခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ ကိုဗဟိန္းကို ျပန္ရွင္သန္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦႀကီး မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ “အေမာင္တို႔ အေဆာက္အဦကိုသာ ဗံုးခြဲလို႔ရခ်င္ရမယ္

အေမာင္တို႔ရင္ထဲက သမဂၢစိတ္ဓါတ္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ၿဖိဳဖ်က္လို႔မရဘူး”

ဆိုတဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး

ငါတို႔အတြက္ တကၠသိုလ္၀န္းက်င္တိုင္း တပ္စြဲထားတဲ့ စစ္တပ္ေတြကလြဲလို႔

ငါတို႔အတြက္ ငါတို႔ကို လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလို ေခ်မႈန္းနိုင္မယ့္ တံတားေတြကလြဲလို႔

ငါတို႔အတြက္ ငါတို႔ကိုနွိပ္ကြပ္ဖို႔ စစ္သင္တန္းေတြတက္ထားတဲ့ ဆရာ\ဆရာမေတြကလြဲလို႔

ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး…ငါတို႔ အတြက္ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး

ျဖစ္နိုင္ရင္ ငါတို႔အတြက္

ေက်ာင္းေဆာင္တိုင္းရဲ႕နဖူးစည္းေတြမွာ ေဒါင္းအလံျပန္ထူခြင့္ရခ်င္တယ္

ျဖစ္နိုင္ရင္ ငါတို႔အတြက္

ေက်ာင္းနရံတိုင္းမွာ ေဒါင္းအလံျပန္စိုက္ခြင့္ရခ်င္တယ္

ျဖစ္နိုင္ရင္ ငါတို႔အတြက္

အင္းလ်ားရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဒါင္းအလံျပန္ေထာင္ခြင့္ရခ်င္တယ္

ဒီအခ်ိန္ဆို တေက်ာ့ျပန္ ရာဇ၀င္ေၾကြးေတြဆပ္ဖို႔

ေရႊ၀ါေရာင္ခြပ္ေဒါင္းတို႔လည္း ၾကယ္ျဖဴကို လွမ္းခြပ္လို႔ေနေရာ့မယ္

ျဖစ္နိုင္ရင္ ေနာက္ထပ္တစ္ခုပဲ ေတာင္းဆိုပါရေစ

ျဖစ္နိုင္ရင္ ငါတို႔ေနာက္က ငါတို႔မ်ိဳးဆက္ေတြကို စစ္တပ္ေတြနဲ႔ေ၀းတဲ့

တကၠသိုလ္ေတြမွာ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ေပးလိုက္ပါ

သူတို႔ရဲ႕ အလံေတာ္ကို သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လႊင့္ထူနိုင္ၾကပါေစသတည္း။ ။

ေရႊ ၾကယ္ မိုး

In: ကဗ်ာ Posted By: yaewintaung Date: May 31, 2013

Leave comment commentinfo