ပုလင္းလြတ္ေကာက္ရတဲ့ ရုပ္ေသးရုပ္

ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးလို႔ ငါ့ကို မသတ္မွတ္လိုက္ပါနဲ႔ လြယ္အိတ္ႀကီးရယ္ …
လက္ထဲမွာ သားေရပင္ေလး ၅ ကြင္း စြပ္ထားရံုနဲ႔ ဒီဝိုင္းမွာ သူရဲေကာင္း မျဖစ္မွန္း ငါ သိပါတယ္
စီးထားတဲ့ ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ အနီေလး သဲႀကိဳးကို တြယ္ခ်ိတ္ေလးနဲ႔ ေသခ်ာခ်ိတ္တယ္
ေျမႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္ၿပီး ဖုန္ျပန္ခါ … အသင့္ျပင္ လိုက္တယ္
ငါ … ေဝးေဝး မေျပးခ်င္ပါဘူး သံသရာနဲ႔ မီးဝင္မီးထြက္သာသာေလး ေက်ာရရံုပါပဲ

အိပ္မက္မုဆိုးက ဆြဲခၽြတ္လိုက္တဲ့ လူအေရခြံေလးက ဧည့္ခန္းမွာ

တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးလင္းဖိုေလးထဲ ထမင္းထုတ္ေတြ ပစ္ပစ္ ထည့္ရင္း

ကြမ္းတစ္ယာညက္မွာ အေမ့အိမ္ျပန္ဖို႔ ေျခေထာက္ေတြ ေသြးေနမိတယ္

ေလာကဒဏ္ကို လန္ကေဒါ လို႔လည္း ပ်က္ရယ္ မျပဳဝံ့ပါဘူး ေႏြ

ႏြားပြဲတေလွ်ာက္ ဒုန္းစိုင္းေျပးေနတဲ့ ေစ်းသည္ေလး ပန္းမဝင္ေသးဘူး

ထီးေမြနန္းေမြဆက္ခံၾကတဲ့ ဆုေပးပြဲစင္ျမင့္ေတြ က်ဳိးေၾကအက္ကြဲပါေစ

လွည့္လည္ေဝမိတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ လွလွေလးေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို ေရခဲကပ္ထားရ

ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈဟာ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ထဲမွာ မေသတဲ့ျမစ္

ေတာဘုရင္ျဖစ္ဖို႔ က်ားဟာ ေနာက္ေတာတစ္ခုကို ေျပာင္းေရႊ႕လာၿပီ

ေျခဖဝါးေတြေအာက္က ေျမလႊာပင္လယ္ႀကီးဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္ဝပ္ဝပ္ ခစားတယ္

ၾကယ္ေတြစံုၿပီဆိုရင္ အဲဒီသီခ်င္းကို မင္း ပိတ္လိုက္ေတာ့

ေဘာလံုးတစ္လံုးလို ေလတင္းတင္းျဖည့္ၿပီး မာနႀကီးေနလိုက္တာေပါ့

ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ရင္ေတာင္ ေျမာက္တက္သြားမယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သိထားစမ္းပါ

ၿမိဳ႕ျပယဥ္ေက်းမႈၾကားထဲ စက္ဘီးတစ္စီး ျခင္းတစ္လံုးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆြဲတင္တယ္

ထြက္ခြာခဲ့ခ်ိန္က မ်က္လံုးေတြဟာ ပုဝါကူဖို႔ ေရရႈဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေစခဲ့

ရုန္းခဲ့ရတဲ့ နာရီႀကိဳးေလး မပ်က္ဖို႔ကို အေဖက ညွိေပးတယ္

ယပ္ေတာင္တစ္ခပ္ရဲ႕ ေမတၱာဓါတ္က စာအုပ္ထဲထိ ေႏြးတယ္

ယိမ္းႏြဲ႔ႏြဲ႕ပင္စည္ေလး အားေကာင္းေမာင္းသန္ ခိုင္မာလာတယ္

ေလယူရာ ယိမ္းဖို႔ မႀကိဳးစားဘူး တိမ္းတဲ့ဘက္ ေလမက်ရင္ ေတာ္ၿပီ

ေဘးမွာ တသီတသန္း ၾကယ္ေလးေတြ ျမင္ရရင္ အေမ အေမာေျပပါေစ

ေက်ာခိုင္းၿပီးမွ ေဝ့ဝဲက်လာတဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္ မေမ့ပါဘူး ေဖေဖ

ရထားဥၾသသံၾကားတိုင္း မ်က္ရည္နဲ႔ ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ပုဆိုးစုတ္ေလး စာေရးတတ္ေနၿပီ

၅ ႏွစ္ ၅ မိုးဆိုတာ အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္

လက္သည္းေတြ ရွည္ရွည္လာတိုင္း ကဗ်ာထထရြတ္တတ္

ဗာေနာ့ဗ္လိရဲ႕ သီအိုရီအရ အိပ္ေနရင္းေတာင္ နယူတန္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္

မိသားစုဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါပဲ စာလံုးေပါင္းဖူးတဲ့ ဒိုင္ယာရီ

တယ္လီဖုန္းထဲက ေလသံေတြနဲ႔ပဲ မ်က္ႏွာသစ္ရတာ ၾကာေတာ့

ဒီေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေႏြးေထြးဆံုးနဲ႔ ေသြးေအးခဲ့ရတယ္

မ်က္လံုးစိမ္းေတြရဲ႕ ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္ၾကား အစြယ္ငုပ္ငုပ္ ဒူးတုပ္ရိုက်ဳိးဖူးတယ္

ဓါးထစ္ရာ ဗရပြနဲ႔ အဲဒီ ေလွနံရံေတြထက္ ပါးကြက္လွလွ ခ်ယ္ေပးဖူးတယ္

အရင္းမစိုက္ရဘူးလို႔ ဘယ္သူေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ ??????

နည္းနည္းေလာက္ ေပးခ်စ္ပါလားဗ်ာ

ရုပ္ေသးရုပ္ေလးရဲ႕ ရင္ခုန္သံဟာ ဗရမ္းဗတာ ႏိုင္လြန္းလို႔

သူ႔အသည္းႏွလံုးသူ ငံု႔ငံု႔ၾကည့္ရင္း ဝိဉာဥ္တစ္ေကာင္လို ႏိုးထ

သူငယ္တန္းဖတ္စာအုပ္ကို ဟိုလွန္ဒီလွန္ ဖတ္ရင္း

တျဖည္းျဖည္း အေရာင္မြဲေတမႈကို တြန္းလွန္ဖယ္ဖ်က္

မနက္ျဖန္ အိပ္ရာခင္းလဲဖို႔ ေကာ္လံေလးပဲ ျဖဳတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )