Professional Authors

ကမာၻႀကီးဆီကို လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္

ဘယ္ေျခမမ်ိဳးနဲ႔ ေျမပံုလမ္းညႊန္ကို ခလုတ္တုိက္ရမလဲ။
ကိုယ္အိမ္ျပန္ဖုိ႔ ဘယ္ဖ်ားနာမႈကမွ ကယ္တင္မေပးႏုိင္ဘူး။ ေဝဒနာ။
နာရီလက္တံေတြရဲ႕ ကိုက္ခဲမႈမ်ိဳးနဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံေတြထြက္သြားတယ္။
တစ္ရက္။ ႏွစ္ရက္။
ကမာၻႀကီးနဲ႔ေတြ႕ဖုိ႔အိမ္ကထြက္လာတဲ့ေန႔က ကမာၻႀကီးက အိမ္ျပန္သြားတယ္။
တစ္ရက္။ ႏွစ္ရက္။
ကိုယ့္ကိုဘယ္လုိဟာသမ်ိဳးက ဟာသျဖစ္ေစဦးမလဲ။
ေနာက္တစ္ခါထပ္ရယ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာင္ ကိုယ္အိမ္ပဲျပန္ မယ္/ခ်င္တယ္။
ဥပဒ္ဒဏ္ကကြ်န္ေတာ့္အုိေသြးထဲ အက်ဥ္းက်ေနဆဲ ေမေမ။
တစ္ရက္။ ႏွစ္ရက္။
စားပြဲတင္မွန္ေဘာင္ဓာတ္ပံုေလးကို တံခါးေခါက္ၾကည့္လည္း တံခါးပြင့္မလာဘူး။
တစ္ရက္။ ႏွစ္ရက္။
ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ရဲ႕ေနာက္မွာလည္း ေမေမမရွိျပန္ဘူး။
ဓာတ္ပံုထဲကကိုယ္က အစစ္လား။ ကိုယ္ကအစစ္လား။
အိမ္မွာမရွိတဲ့ကိုယ္ကပဲအစစ္ျဖစ္္တယ္။ ကိုယ္အိမ္မွာမရွိတာလည္း အစစ္ပဲျဖစ္တယ္။
ကိုယ္အိမ္ျပန္ခ်င္ေနတာလည္း အစစ္ပဲျဖစ္တယ္။
တစ္ရက္။ ႏွစ္ရက္။
ေနပိုင္
၁၀.၀၉.၂၀၁၂
ဝဝး၃၃
In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Mar 11, 2013
Comment #1

homesick

commentinfo By: ei lay at Mar 11, 2013

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment