တင္းတင္းကိုက္ထားတဲ့
ငါ့ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းဟာ
ျဗန္းကနဲကဲြထြက္
ေသြးအစက္စက္ စီးလိမ့္လာတယ္။
ငါအံၾကိတ္ျပီး
လက္သီးကိုတင္းတင္း ဆုပ္မိတယ္။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္
ရဲေဘာ္ဟာ
ဒီေနရာမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့တယ္။
ကတၱရာလမ္းကိုခြာ
ရာဇဝင္ရုပ္ေရးအရ
သုေတသနလုပ္ရင္
ရဲေဘာ္ရဲ့
နီျမန္းတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကိုေတြ႔ရမယ္။

ဘယ္သူေတြျငင္းနိုုင္မလဲ
စီးဝင္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲ့ေသြးေတြအေၾကာင္း။
ဒင္းတို့တေတြက
ရဲေဘာ္ရဲ့ဂုဏ္အထူးထူးကို
ေဖၚၾကဴးဖို့ျငင္းဆန္ၾကတယ္။

ဘယ္သူေတြရိွဦးမလဲ
ရဲေဘာ္မုန္းခဲ့တဲ့သူေတြေပါ့
ဒင္းတို့အမုန္းကို
ရဲေဘာ္က စိမ္းကားတဲ့အျပံဳးနဲ့ ျပံဳးမွာပဲ
ယံုတယ္။

စပါတာကပ္(စ္)ရဲ့ဂုဏ္ေရာင္
ကုန္းေဘာင္သူပုန္
ဂဠဳန္ဆရာစံ
ငုယင္ဗန္ထရိႊဳင္း
အတိုင္းမသိေသာ
ေခ်ေဂြဗားရား …. စေသာ
အာဇာနည္ေထာင္ေသာင္းတို႔နွင့္အတူ
ရဲေဘာ္ဟာ နီရဲ ဝင္းလက္ခဲ့တယ္ ။

ျပည္သူခ်စ္တဲ့
အာဇာနည္အနွစ္ဟာ
ႏုပ်ိဳစိမ္းလန္းေနမွာပဲ
မုခ်ယံုတယ္။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ရဲေဘာ္
ဒီေနရာမွာ ဒို့ဟာ
စာရြက္ေတြအတူတူ ေဝခဲ့ဘူးတယ္။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ရဲေဘာ္
ဒို့ဟာ ဒီေနရာမွာ
ရဲေဘာ္ကိုအၾကိမ္ၾကိမ္ဂုဏ္ျပဳခဲ့ဘူးတယ္။

ရဲေဘာ္ရဲ့ အခန္းဆက္တိုက္ပဲြ
ရဲေဘာ္ရဲ့ တရားတဲ့တိုက္ပဲြေတြအေၾကာင္း
ဒီေနရာကိုလာျပီး
ရဲေဘာ္ရဲ့စီးခဲ့တဲ့
နီရဲတဲ့ေသြးစက္ေတြေပၚမွာ
ငါ့ရဲ့ျဖဴေရာ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္နဲ႔
သူရသတၱိမဲ့တဲ့ ရိႈက္သံနဲ႔
ဂုဏ္ခန္းခန္းကို
ညစ္ႏြမ္းေအာင္ငါမလုပ္ဘူး ။

ကဗ်ာတပုဒ္
ဟုတ္တယ္ ငါ့ရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္
ရဲေဘာ္ရဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေဖၚထုတ္ဖို႔
ၾကိုးစားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္။
လက္ခံပါ ရဲေဘာ္
ေအာ္ဟစ္ျပီးငါပန္ၾကားတယ္။

ျပန္ျငင္းပါရေစ
ဒီကဗ်ာဟာ ငါ့ရဲ့ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး။
ဖတ္ၾကည့္စမ္းေလ
စီးဆင္းခဲ့တဲ့ေသြးစက္ေတြရယ္
ဘယ္သူ႔ေသြးလဲ
ရဲေဘာ္ရဲ့ ပူေႏြးတဲ့ေသြး
မခမ္းေျခာက္ေသးတဲ့ေသြးေတြ
အို…. ရဲေဘာ္ရဲ့ေသြးအစက္စက္နဲ့
ရဲရဲလက္လက္
သီယွက္ထားတဲ့
ရဲေဘာ္ရဲ့ကဗ်ာပါလား။

(ေမာင္ေလးေအာင္)