ကိုယ့္လက္မွာ မိုးေတြရြာေနတယ္

ျပတင္းေပါက္ေတြလည္း ကိုယ့္စကား နားမေထာင္ေတာ့ဘူး

ပိုးဟပ္ျဖဴေလးလည္း ကိုယ့္စကားနားမလည္ေတာ့ဘူး

လူတေယာက္နဲ႕ပဲ ကိုယ္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္း ကုန္ခမ္းျပီးေနာက္

ေျမြတေကာင္ ကိုယ့္ကိုစိုက္ႀကည့္ေနပံုကေသြးေႏြးလြန္းေနလို႔…

အေမွာင္ေတံြဟာ ကိုယ့္ဆီ အေႀကာ ဆြဲေနသူတေယာက္လို

ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ေရာက္လာမွာပဲ

ကိုယ္ကလက္ညိုွးေတြကိုက္လို႔ မ်က္ေၾကာေတြ လိုက္လို႔

 အားလံုးကို လံုးေခ်မွာပဲ ျမိဳခ်မွာပဲ ရယ္ပစ္လိုက္မွာပဲ

ကိုယ္ေနာက္ဆို ဘာမွမထိန္းသိမ္းထားေတာ့ဘူး…

တရက္နွစ္ရက္နဲ႕မ်ားစြာ အိုမင္းသြားခ်င္တယ္

ကိုယ့္ကိုမရိုးသားသူလို႕ျမင္ျခင္းကို အခုကစ လက္ခံနိုင္ျပီ

အသက္ကယ္ေဆးပုလင္းေတာင္မွ ကိုယ္အဖံုးဖြင့္လိုက္ေတာ့

ေဆးမႈ႕န္ေတြဆီကေန မီးခိုးေတြပဲ လိမ့္တက္လာတယ္ေလ

သြက္သြက္ကိုခါေနျပီပဲေျပာေတာ့

ညဘက္မွန္ႀကည့္ရမွာ ေႀကာက္ျခင္းနဲ႕….

ကိုယ္ဘယ္သူ႕မွမညာဘူး ဟုတ္တယ္

ကိုယ္ စိတၱဇ နာေနျပီ…

ေျမနံ႕

၁၈ ၂ ၂၀၁၃