ဘဝရဲ႕ အၿပဳံးစက္ဝုိင္း

ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေနတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္

ဘဝဆုိတဲ့ ရင္ဘက္ထဲ ေလာင္းခ်လုိက္ေတာ့

ခါးသက္သက္ အရသာေတြက

ေလာကဓံထဲ စီးဝင္တုိက္ခုိက္လြန္းလုိ႔

အနားယူ ေမွးစက္ဖုိ႔ေတာင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားတယ္…။

ဒါေပမဲ့….

ကာလတန္ေၾကး မတန္ေအာင္

မ်က္ကြင္းေတြ ညိဳမည္း

ေနာက္တေန႔ မနက္ထဲ

ေၾကးမႈံျပင္ ေငးၾကည့္မိေတာ့….။

စၾကာဝဠာ မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံး

အေရာင္ေတြ ေျပာင္းလြဲသြားတယ္

မုိးသားေတြ မည္းနက္သြားတယ္

တိမ္ေတြ ေျပးလႊားလ်က္

မရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ အဆုံးေတာ့

အေမွာင္ထုထဲ လဲၿပဳိက်ခဲ့တယ္

သတိ ရ တစ္ခ်က္ မရ တစ္ခ်က္နဲ႔

ခပ္ယဲ့ယဲ့ အသက္ရႈသံေတြေအာက္

တလွပ္လွပ္ တုန္ရီေမာဟုိက္

ၾကြင္းက်န္ေနတဲ့ အရသာတစ္ခု

လုယူမယ္သူေတြက အမ်ားၾကီး

အသက္ရင္းျပီး ဘဝရင္းျပီးေတာ့

ယူေဆာင္ဖုိ႔ေတာ့ မမွ်တဘူးေလ…။

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္…

နဖူးေပၚ ကုိယ့္လက္တင္တုိင္း စဥ္းစား

ကုိယ့္ ခႏၶာကုိယ္ ဆိပ္ကမ္းမွာ

အေျခဆုိက္ေနတဲ့ မာန္မာနကုိ ပယ္ခ်

ရွည္လြန္းတဲ့ သံသရာတခြင္မွာ

အက်င့္စာရိတၱႏွင့္ ပညာ ဒြန္တြဲလုိ႔

ဒီေကာင္းကင္ၾကီးေပၚ ကုိယ့္က်င့္သိကၡာေတြ တည္ေဆာက္

အမွန္တရားရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္

ေမတၱာေတြကုိ ျဖန္႔ၾကက္ထားရင္

အျပဳံးေျခလွမ္းေတြ စတင္ေလာက္ျပီေပါ့…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

www.venpunnavamsa2.com