တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား …
ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ …
ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔
ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ …
ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ …
ခန္႔မွန္းေနၾက အခိုက္အတန္႔ေတြ
လႈပ္ရွားသက္ဝင္ အားနည္းလာရင္
ခင္ဗ်ား စိတ္ညစ္ေနတယ္ မဟုတ္လားတဲ့ …
ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ ….
စိတ္မရွိပါနဲ႔ … ကၽြန္ေတာ္ရယ္မိသြားတယ္ …
မနက္ျဖန္ေတြ ထပ်ံသြားတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ရယ္မိသြားတယ္ …
မ်ိဳခ်မက်ႏိုင္တဲ့ တိုးတိတ္မႈဆိုတာ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့ မြတ္သိပ္မႈ မဟုတ္လား …
ခင္ဗ်ားကို ……..
ကၽြန္ေတာ္ေလ ….
……………………
……………………
ဟို………………..
ခင္ဗ်ားကို ……….
ကၽြန္ေတာ္ေလ ….
……………………
……………………
ခင္ဗ်ားမယံုတဲ့
(ယံုၾကည္ဖို႔ခက္တဲ့)
တဝဲတလည္ ေဆြးရိပ္ေလးကို
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္က်ယ္က်ယ္မဖြင့္ရဲ …
ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ … သိပ္ရယ္ရတယ္
“လူႏွစ္ေယာက္ အတူရွိမေနခဲ့ျခင္းမွာ
ခြဲခြာျခင္းဆိုတာ
ေခါင္းစဥ္ေပးမွားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ”
(ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေဘးမွာ – ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေဘးမွာ = လူႏွစ္ေယာက္အတူရွိမေနခဲ့ျခင္း ≠ ခြဲခြာျခင္း)
အဲဒါ
ခင္ဗ်ား အလုအယက္ ျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ေမာင္း …
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တည္တည္ ခံခဲ့တဲ့က်ည္ဆံ …
အေႏွးျပကြက္မွာ
ခင္ဗ်ား မ်က္လံုးမွိတ္ခဲ့လား …
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေတာင္ခတ္ခဲ့လား …
ကၽြန္ေတာ္က ယမ္းနံ႔ကို ရနံ႔လို႔ခံယူထားခဲ့သူ …
ခင္ဗ်ားက ပစ္မွတ္ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္လို႔ေၾကျငာထားခဲ့သူ …
တစ္စက္ …
ႏွစ္စက္ …
သံုးစက္ …
ျငင္းပယ္မႈေတြ စက္လက္ …
“စုဘူးဟာ
ခြဲသံေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးႏွင့္ျပီးသား”
ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီလိုမ်ား ယူဆထားခဲ့လား …
ခင္ဗ်ား ယူဆပါ …
ေသြးေအးတယ္ဆိုတာ
အလႊာလိုက္လြင့္စဥ္ေနတဲ့
တစ္ကိုယ္ရည္ ႏူးညံမႈဘက္
ဦးလွည့္ထားတဲ့
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕
အေျခခံ ဝမ္းစာလို႔
ခင္ဗ်ားယူဆလိုက ယူဆပါ …
ခင္ဗ်ား လက္ဖ်ံထဲ
ႏွစ္ခါျပန္ ေငးေမာစရာေတြရွိသေရြ႕
ခင္ဗ်ားဟာ
ႏွင္းအစား ျမဴေတြအစားထိုးထားတဲ့
အမည္ခံေဆာင္းပဲ …
ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ ..
ပထမ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ယံုတယ္
ဒုတိယ ရီေလတီဗတီကို ယံုတယ္
တတိယနဲ႔ စတုတၳ
မာလိန္မွဴး ရင္ဘတ္ထဲက
သေဘာၤပ်က္ေတြရဲ႕ဘဝကို ယံုတယ္ ..
နီးလာလာ ေဝးသြားသြား
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္
“အရာရာလက္တစ္ကမ္း”ဆိုတဲ့ ယံုမွားဆႏၵဟာ
အရင္းႏွီးဆံုး ယံုၾကည္မႈပဲလို႔
ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လို ေျပာမလဲ …
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ယံုလြယ္သူမဟုတ္
ယံုႏိုင္သူသာျဖစ္တယ္ …
ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ …
ေယဘုယ် ပန္းေလးပြင့္တာ …
မေတာ္တဆ ခဲေလးျပဳတ္က်တာ …
အသက္ရႈစ ကားေလးရပ္သြားတာ …
အျဖစ္အပ်က္တိုင္းဟာ
ဗို႔အား ျပတ္လပ္ေနတဲ့
ဆင္ျခင္တံုတရားမွာ
ၾကာရွည္ခံႏိုင္ပါ့မလား …
ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ပါဦး  …
ခင္ဗ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
အရာရာတိုုင္းအတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ေသြးထဲ
ကမန္းကတန္း ကူးထည့္ခဲ့ရတဲ့
ရင့္က်က္ေယာင္ေဆာင္မႈေတြကို
ျငီးေငြ႔ေနတဲ့ ေရာင့္ရဲမႈမ်ိဳးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္
ခဏေလာက္
ေခါင္းေမာ့ျပီးေတာ့ ၾကည့္ပါဦး …
အေရးေပၚခလုပ္ေလး ဆြဲခ်လိုက္ရံုနဲ႔
ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈအေပၚ
အမွတ္တရရွိေနမႈဟာ
အလိုလို ကြ်ံက်သြားလိမ့္မယ္လို႔
ခင္ဗ်ား ထင္တယ္ …
“ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းဆိုတာထက္ ရွင္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္” ဆိုတဲ့
ခင္ဗ်ားရဲ႕အသားတက် အသံုးအႏႈန္းမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆိတ္ဆိတ္ငံုယံုၾကည္မႈ
ထင္ထင္က်န္က်န္ ယစ္မူးခဲ့တာ
ခင္ဗ်ားမသိဘူး …
တကယ္ ခင္ဗ်ားမသိဘူး ..
တိုမ္း(စ္)စကြဲ …
စင္ထရယ္ပါ့ခ္ …
ဗင္းနစ္(စ္) …
ႏိုထရီဒိမ္း …
ခံစားမႈအာ႐ံုအားလံုး
“စတုတၳ ကမာၻစစ္မျဖစ္ခင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ တစ္ေန႔” လို႔
မိမိရရဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့တဲ့ ႏွင္အားအထပ္အထပ္ထဲ
လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ဂ်က္ခ်ခဲ့ဖူးတယ္ ….
အခု
ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ
ဆက္ႏြယ္မႈၾကား
လွလွပပ စစ္ေၾကျငာခံရေပါ့
ခင္ဗ်ာပိရိလြန္းပါတယ္ …
တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနတဲ့ ေတြေဝမႈေတြကို
တစ္မနက္ထဲနဲ႔ ရပ္စဲခဲ့ရသူပါ …
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျငင္းခံုေပ်ာ္ဝင္မႈကို
စိတ္ကူးနဲ႔ပင္ ေငးၾကည့္ခဲ့ရသည္အထိ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ခင္ဗ်ားဘာသာေဗဒေတြနဲ႔ ေနရာယူမွားခဲ့သူပါ …
ခင္ဗ်ားရယ္ပါ …
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေနသလိုမ်ိဳး ခင္ဗ်ားလိုက္ရယ္ပါ …
မႈန္ဝါးဝါး အသက္႐ႈသံဆီ
ႏွစ္ခါျပန္ခုန္ဆင္းခ်ိန္မွာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္
မ်က္ရည္စို႔တာ
ဒါ ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးပဲ မဟုတ္လား ။ ။

သက္ေထြး
၈ရက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၂ ည ၁၀း၃၂

————————————–

Your Language, the Signs I can’t read

Sometime, so funny, right?
Inhaling sneakily the crushing breath of yours once,
And “I claimed myself I am the one who understand you the deepest!”
Yeah, I am so funny.
When estimated moments become barely alive,
Asking, “Are you upset?”
I am so …
Sorry, I couldn’t help but laughed.
I’ve been laughing, till
“Tomorrows” fly away.
The silence, swallowed hard and didn’t go down though,
Isn’t it the same with the hunger gripped firmly?
I…
You…
……….
………..
Ah…..
I…
You…
………
………
What you didn’t believe
(That what is hard to believe),
I dared not to reveal loudly,
Yeah, I am…so funny.
“When two people were not together
‘Parting’ is a poem with a title mistakenly given.”
(I am besides of you – I am besides of me = two people were not together ≠ parting)
That…That…
That is the trigger you pull off in a rush,
The bullet I took in calmly.
In that slow motion scene,
Did you close your eyes?
Did my eyelashes strike?
I am someone who thought the gun powder as a fragrance.
And you are someone who claimed your target is a secret.
A drop…
Two drops…
Three drops…
Rejections flow down.
“A safe box has been familiar with the breaking noise!”
Do you really think it that way?
You may think
That “Cold bloodedness” is something being flung off with layers;
Something that directs toward self-gentleness;
Which is the basic routine for a woman.
If you want to think that way, you may just do, then.
If there were things still to be double checked in your forearm
You are…
So called winter with the mist instead of the snow.
Yeah, I am… so funny.
First, I believe “love.”
Second, Relativity.
Third, and forth…
The lives of shipwrecks, in the heart of a captain.
Getting closer or far-er
For a man,
How could I tell you that
“Believing everything within my hand’s reach, so called, a delusional will” is the familiar-est faith.
I am not the one who is easy believing,
I am the one who is able believing.
Yeah, I am so funny.
Flower blossoms as the nature goes,
A stone fell in an accident,
A car that cease being alive soon after started breathing,
Everything, every event,
Which is in the consciousness of voltages shortage,
Will they last longer?
Please, head up, and look at
My pretended mature-ness , that I had made transfusion into my blood in a hurry,
For everything relating to you.
Please, head up, and look at,
Just for a moment,
May be just with the boring contentment.
You thought
My memory on the scrawny coincidence will be flushed down automatically
Only by pulling off the emergency lever.
You don’t know.
You don’t really know that
I believed without any complaint,
And I was intoxicated strongly,
On the term you used naturally, “You are not an option, a decision!”
Time square…
Central Park…
Venice…
Notre dame…
All those sensations…
I have locked them down safely
In my hands, gripped firmly, with multiple driven forces,
Saying, “Someday before the World War IV, you and I … ”
Now…
Loosely…
In a loose relationship…
The war is declared gracefully.
Yeah, you are so precise.
Yeah, all wavering indecisiveness were ceased down within a morning.
I, even, gaze, with my imagination,
Upon our face to face joyful arguments,
That is how much I misunderstood with your language,
I took it so mistakenly.
Yeah, you should laugh…
Laugh as how I am laughing now …
Tears welling up for someone’s eyes
When jumping down to the blurring breathing for the second time,
Isn’t it the most hilarious?

Thet Twe
October 8 2012 10:32pm 

– Translated by ဖိုးဂ်ိမ္း (လူပဲကြာ)