“ဘယ္လုုိလဲ” ဆိုုတဲ့ အေမးေတြနဲ႔

တစ္ေန႔ၿပီး တစ္ေန႔ျဖတ္သန္းခဲ့တာ

ငါ့ကိုငါ ဘာလုိေနလဲဆိုတာ

အေျဖရွာမရခဲ့ဘူး…

အေၾကာင္းကံနဲ႔ အတၱ မာန္မာနေတြ

ဆံုဆည္းခ်ိန္မွာေတာ့ ငါ့ကုိလဲ

လူျဗိန္းဆန္ဆန္ ကံၾကမၼာကို 

အျပစ္ဖြဲ႕လုိ႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ….

ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းျပန္လွန္ႏိုင္တာ

အခ်စ္တဲ့လား…ငါ့အတြက္ေတာ့ 

ေျဖာင့္မတ္ေအာင္ ေလ ွ်ာက္လွမ္းေနရတာ

ပင္ပန္းလွပါတယ္…

ဘ၀ႏွစ္ခုုေပါင္းတာ စည္းခ်က္ညီဖိုု႔

လုုိမယ္ဆိုုရင္ ခဏေလာက္အနားေပးပါ

ငါ့ရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုု

စီးခ်က္ညီေအာင္ ေလ ွ်ာက္ၾကည့္ပါရေစ…

ေကာင္းကင္ယံမွာ စကားလံုုးေတြပလူပ်ံေနတယ္

အတူထားရွိခဲ့တဲ့ ကတိေတြကေတာ့

တႏွစ္ တႏွစ္နဲ႔ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေနခဲ့ၿပီပဲ

အခ်ိန္ဆိုက ေျဖေဆးတဲ့လား

ကုစားသူမရွိတဲ့ ႏွလံုုးသားကိုေတာ့

‘အမည္ခံ’ အျဖစ္နဲ႔ပဲ 

ေသႏွစ္ေစ့ခဲ့ပါၿပီ….