Home
Post Masterpiece
Register
Login
” ေခါက္ရိုးက်ိဳး “
တေယာက္တည္းေနလာတဲ့ ဘ၀ ကိုတေယာက္ေယာက္တံခါး ေခါက္လာမွာကို ကၽြန္ေတာ္မလိုလားဘူး
အျပိဳင္အဆိုင္ေတြနဲ႕ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ဘ၀ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သုညမွာ ေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့သူ
အစပ္အဟပ္ေတြလည္း လြဲခဲ့တယ္
မလိုလားဘူး တေယာက္ေယာက္ က နာက်င္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဖးကူမွာကိုလည္းမလိုလားဘူး
ကာရံေတြကိုခြာခ်ဖို ့ၾကိဳးစားေနတဲ့ သူတေယာက္အတြက္ မလိုအပ္ဆံုးဟာ အၾကင္နာတရားပဲ
ေက်းဇူးျပဳ၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာနာခ်င္ေယာင္မေဆာင္ျပပါန
မ်က္ရည္က်ျခင္းဆိုတာကလည္း 10မိနစ္သက္တမ္းမွ်ပါ အခ်ိန္မအားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ငိုျဖစ္ဖို ့လည္း သတိမရခဲ့ဘူး
ဟိုး တေယာက္ ေဟာတေယာက္ ပါလာျပန္ျပီ မဂၢဇင္းမွာ ဂ်ာနယ္မွာ ဟိုမွာ သည္မွာ …..ဂုဏ္ယူပါတယ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ့ကိုလည္း မပူပါနဲ႕မေလွ်ာက္တဲ့ ေျခလွမ္းဟာ ဘယ္ကိုမွမေရာက္ႏိုင္တာမို ့ ၀မ္းနည္းေပးဖို ့လည္း မလိုအပ္ဘူး
တပတ္တပုဒ္နဲ႕ အလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူလည္း မဟုတ္ တလတပုဒ္လည္း အသံုးမက်တဲ့သူမို ့ ကဗ်ာဟာ မာယာေတြမ်ားသထက္
မ်ားလာတယ္ ပတ္၀န္းက်င္က လာလာပြားတဲ့ တရားေဟာေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ
အေတာ္ကၽြမ္းက်င္ေနျပီ
တေန႕တလံ ပုဂံ ဘယ္ေရြ႕မလည္း တဲ့ တေန႕ ဆယ္ခါလွမ္းလည္း ကၽြန္ေတာ့္ပန္းတိုင္ဟာေ၀းေနဆဲ
တိတိက်က် မရွိတဲ့ ဘ၀မွာ အတုၾကီးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး
ေျပာေျပာျပတဲ့ပံုျပင္ေတြ ရိုးအီလို ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုဆို အရိုးပဲကိုက္ေနျဖစ္တယ္ ေနွာင့္ယွက္သူမရွိ ေ၀ဖန္သူမရွိ
အလုပ္ထဲမွာ small ေတြမ်ားလာတယ္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အတုေတြေပါလာတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀လည္း အခါးေတြမ်ားလာတယ္
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ပဲေမာ့ေသာက္ေနမိ မမွီတဲ့ စပ်စ္သီးဟာ သိပ္ျမင့္လို ့ပဲေနမွာပါ သူ႕ဟာသူေနရာမွာေနေပ်ာ္ပါေစေတာ့
ခူးဆြတ္ဖို ့လည္း ပ်င္းခဲ့တယ္
လူဖ်င္းလူညံ့တဲ့ သိပ္လွတဲ့စကား ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားလည္း အေရာင္းထိုင္းပံုရဲ႕ ဟိုးေအာက္ဆံုးမွာေနရာယူရင္း
သူ႕ဘ၀သူျမတ္ႏိုးေနေလရဲ႕ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးေပါ့ဆရာ
ညံ့တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျဖစ္တဲ့အထိ ညံ့ခဲ့တယ္ အေကာင္းစားအိပ္မက္ေတြလည္း တပ္မက္တတ္တယ္
ပိုက္ဆံကိုလည္း ႏွစ္ျခိ္ဳက္တယ္ ေႏြးေထြးမွု ကိုလည္း လိုခ်င္တယ္ ေမတၱာတရားကိုလည္း မက္ေမာတယ္ ပံုေျပာေကာင္းတိုင္း
အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ျပရ တဲ့ေနရာမွာလည္းအေတာ္အသင့္ ေနရာရလို ့ ငတံုးၾကီးဘ၀မွာလည္း အသားက်ခဲ့တယ္ လူခ်စ္လူခင္လည္း
မ်ားခ်င္တယ္ အေပါင္းအသင္းေတြလည္း ေပါခ်င္တယ္ ဘာလုပ္လုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆရာၾကီးစတိုင္ကိုလည္း ဖမ္းခ်င္ေနေသး
တယ္ ဘာေျပာေျပာသိတဲ့ ပုေရာဟိတ္အထာနဲ႕ အနာဂတ္ကိုလည္း နမိတ္ေတြ ခဏခဏဆြဲတတ္ေသးတယ္ ဒီလိုနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျဖစ္သြားတဲ့ အထိ တိုင္ေအာင္ ညံ့ခဲ့တယ္
ဖ်င္းတယ.္
ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းဟာ အက်ိဳးလား အေၾက လား မသိေလာက္ေအာင္အထိ
ပစၥဳပၸန္မွာ ခဏခဏ အိပ္ငိုက္ေနတတ္တဲ့ လူဖ်င္းၾကီးလို ့လည္း ၀န္မခံခ်င္ေလာက္ေအာင္အထိ
ေလေျပေသြးတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ခဏခဏေသဆံုးျပစ္တတ္တဲ့အထိ
ၾကယ္ေတြခူးျပီးပန္းျခင္းထဲထည့္ ေနတစင္း လ တဖက္ သံလြင္ခက္ေတြ တလူလူနဲ႕ အနာဂတ္ကို လက္ျပႏွုတ္ဆက္ရေလာက္
ေအာင္အထိ
ကၽြန္ေတာ္ ဖ်င္းခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ လက္ေတြ႕မရွိဘူး ပံုျပင္ေတြပဲရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး ဒါေပမယ့္ စကားလံုးေတြရွိတယ္
ေကာ္ဖီခဏခဏေသာက္တယ္ ရင္ခဏခဏတုန္တယ္
အဆံုးမရွိ အစ မၾကည့္နဲ႕ ဘ၀ ကို ခဏခဏ ပံုေဖာ္ ျပံဳးတယ္
အတိတ္ေတြက ေသ ဘ၀ ဟာ က်ိဳးေၾကလို ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကို ဗီရိုထဲ ပစ္စလက္ခတ္ ေခါက္သိမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္
တေခါက္တေလ ရယ္ မွ ျပန္ မထုတ္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး
Comment #2
ကိုမိုးဇက္ …ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်
By: အသဲကြဲ မိုး at Sep 26, 2012
Comment #3
😛
😛
😛
By: ei lay at Sep 27, 2012
Comment #1
အတိတ္ေတြက ေသ
ဘ၀ ဟာ က်ိဳးေၾကလို ့
ဗီရိုထဲ ပစ္စလက္ခတ္ ေခါက္သိမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္
တေခါက္တေလ ရယ္ မွ ျပန္ မထုတ္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး ။
အရမ္းၾကိဳက္လြန္းတဲ့အေရးအသားေတြနဲ႔…….. ခံစားအားေပးသြားပါ၏။