ေအာင္ျမင္မႈ သီအုိရီရဲ႕ ေနာက္ဆုံးစာမ်က္ႏွာ

လ်ပ္တျပတ္ ဘဝထဲကုိ

တစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ တုိက္ခုိက္ခံလုိက္လုိ႔

ေလာကဓံက အေပၚယံ စကား တစ္ခါ ႏွစ္ခါ စုိစြတ္ရုံနဲ႔

ျမင့္မုိရ္ေတာင္ၾကီး မြန္းတည္းႏုိင္မလား…

ဘာကုိမွ ဘဝကုိ ေျခေတာ္ မတင္ခုိင္းေတာ့ဘူး..

ေလွာင္အိမ္ထဲက အစိမ္းသက္သက္နဲ႔

ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ တေန႔ေတာ့ ဆုိတဲ့

ေလရုိင္းထဲက ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လာမလဲ….။

ေလရုိင္းေတြ တိုက္ခုိက္လာတဲ့

မီးလွ်ံတစ္ခုလုိ နာက်င္ယိမ္းထုိး

စုတ္ျပဲသြားတဲ့ ျပကၡဒိန္မွာေတာ့

ဘဝရဲ႕ မနက္ျဖန္အတြက္

ကုိယ့္ရပ္တည္မႈနဲ႔ ကုိယ္ေတာ့

နာမည္ဆုိး မရွိခဲ့ဘူးေလ…။

ရပ္တည္မႈ မတူညီတဲ့

လူ႔ဘဝ ဇာတ္ခုံထဲ

အမွား လကၡဏာ အမွန္ လကၡဏာ

ေဝဖန္ သုံးသပ္ရင္း ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့

ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ေပါ့…။

ကုိယ္တုိင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့

လူ႔ဘဝရဲ႕ ခေရာင္းလမ္းထက္မွာ

သြားလာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ သူတုိင္း

ေလာကဓံ လႈိင္းၾကီး လႈိင္းငယ္ေတြၾကားမွာ

လူးလားလုိ႔ လူ႔ဘဝ ပန္းတစ္ပြင့္ ျဖစ္ခဲ့ၾကျပီေပါ့..။

ဒီလမ္းေရာက္မွ ဒီလမ္း မသြားခ်င္ဘူး..

ကုိယ္တုိင္ ျငင္းဆုိေနေပမဲ့

လူ႔ဘဝဆုိတာ ခန္႔မွန္းခ်က္ တြက္ထားတဲ့

သခ်ာၤတစ္ပုဒ္လုိမွ မဟုတ္တာ…။

ဒါေပမဲ့….

နိယာမတစ္ခုရဲ႕ ဘဝဝန္းက်င္ထဲ

ညီမွ်ျခင္း တစ္ခု ရႈေထာင့္တစ္ခုအေနနဲ႔

ဘဝသခ်ာၤေတြ တြက္ဆထားတဲ့

ရလာဒ္ အေျဖမွန္ဆုိတာ

ကုိယ့္အထြာ ကုိယ့္ျမင္ကြင္း

ကုိယ့္အတုိင္းတာ တစ္ခုေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာေပါ့..။

တကယ္ေတာ့…

ဘဝဆုိတာ ေရစီးထဲက ေဗဒါလုိ..

မေသျခာဘူး မေရရာဘူး…

စိတ္ကူးႏွင့္ ေမ်ာေနတဲ့ ပုံရိပ္တစ္ခုေပါ့..။

ကုိယ့္ပုံရိပ္ေတြႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရဲ႕

ေဆးေရး ပန္းခ်ီတစ္ခ်က္ဟာ

အရိပ္ အေရာင္ မေတာက္ပလုိ႔

မစြန္႔ပစ္လုိက္ပါနဲ႔ …

ကံတရားရဲ႕ ဝိညာဥ္ႏုိးၾကားလာတဲ့ တေန႔..

ရွင္သန္လာလိမ့္မယ္ေလ…။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ

စီးဆင္းေနေသာ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာထက္

ဘဝသမုိင္း တံဆိပ္တပ္ဆင္ရင္း

ေလာကဓံ သီအုိရီ လႈိင္းၾကမ္းေတြကုိ ကူးခတ္လုိ႔

လက္ေတြ႔ ဘဝရဲ႕ ပန္းတုိင္ကုိ သြားၾကစုိ႔ကြယ္…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း