ခုန္ေပါက္ေနေသာ…

အေၾကာင္းအရာကေတာ့ တတိယတန္းစားေတြရဲ႕ ေရာဂါကို

ရည္ညႊန္းတယ္၊ လူေတြဟာ ထစ္ခနဲဆို ထိတ္လန္႔ေနတဲ့

မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ရုတ္တရတ္ ျဖတ္

ေမာင္းသြားတဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြက မီးေလာင္သြားျပီးေနာက္

ေလဟာ ေရႊထက္ေတာင္ ရွားပါးသြားတယ္၊ ဒုိင္းနမုိက္ေတြ

ထမ္းပုိးလွ်ုဴိလာတဲ့ စိတ္ကူးအဆန္းမ်ားနဲ႔ မိုက္မဲသူေတြကေတာ့

“လူသည္လြတ္လပ္ဧ။္” ဆုိပဲ ၊ အရံႈးနဲ႔ ေနသားတက် ရွိသူေတြက

က်န္ေနခဲ့တဲ့ ေဆာင္းရာသီ အေၾကာင္း ၊ လွမ္းခဲ့တဲ့ ေတာင္တန္းေတြ

အေၾကာင္း ကေဖးမွာ စာျမံဳျပန္ေနၾကတယ္။ အနာဂတ္ကုိသြားတဲ့

လမ္းမွာ သစ္ပင္ပုပုေတြနဲ႔ သူတို႔ကုိ ”ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္”လို လူေျပာမ်ား

ေနတဲ့ ေပၚပင္တစ္ခုလို ဆက္ဆံခံေနရတာကေတာ့ ခ်ည္ျပီး/တုတ္ျပီး

ေရတြင္းထဲ ပစ္ခ်ေနတဲ့ စာနာေယာင္၀ါး မႈပဲ။ အလုိမအတူဘဲ အထီးက်န္

ျဖစ္ရသူ ေတြ၊ အိုဗာအုိက္တင္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ၊ လြတ္သြားတဲ့

ငါးၾကီးၾကီးေတြ ၊ စုတ္ခ်က္ ၾကမး္ၾကမ္းနဲ႔ျခစ္ထားတဲ့ စိတ္တုိင္းမက်တဲ့

ေန႔ေတြ ၊ လက္ပံပြင့္ စူးစူးထဲမွာလိုမ်ိး ေမြးဖြားခဲတဲ့ အေရးမၾကီးဘူးလို႔

မင့္ ထင္ထားတဲ့သူေတြ ဒီကဗ်ာကုိ စီးနင္းျပီး မင့္ရင္ဘတ္အလြတ္ၾကီးေပၚ

တက္ပီးခုန္ေပါက္ေနျပီ။

(အညႊန္း – Poetry Life 2011

                Index OF FIRST LINE မ်ား)

ေမာင္ျမတ္သူ