(သစ္ပင္….)
အေသြးအသားနဲ႔ထုဆစ္ၿပီးေနာက္…
ရင္ခြင္မွာ..ႏုပ်ိဳျခင္းေလးႏိုးထလာတယ္….
ကင္ပြန္းတပ္မိလိုက္တယ္…
ကြ်န္ေတာ့္သစ္ရြက္ေလး….
လူးလူးလြန္႕လြန္႕ေလးႏိုးလာတဲ့သူ႔ပံု..
ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးၿပံဳးျပလိုက္တယ္…
ႏိုးထျခင္းေကာင္းနဲ႕..သစ္ရြက္ေလး..
ငါ့ဆီမွာ…မင္း..ေပ်ာ္သေလာက္ေနပါ….
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို..ငါကမစဘူး….
ငါမင္းကိုအၿမဲၿပံဳးျပေနတယ္….
စကားေလးေတြနဲ႕အေဖာ္ျပဳေပးပါ့မယ္…..
တစ္ေန႔မွာ..ေလေျပေနာက္မင္းလိုက္သြားမွာဆိုတာေတာ့..
အိမ္မက္မဟုတ္တဲ့….ေလာကရဲ႕ျဖစ္စဥ္အျဖစ္…
ငါ….နားလည္မႈျပဳထားတယ္….
ႀကိဳသိခဲ့တဲ့ခြဲခြာမႈဆိုတာ…ရင္နာမႈကိုဗဟိုျပဳပါတယ္…
ငါဆီမွာခိုနားတုန္း….ေအးျမမႈေပးပါ့မယ္…
အခ်စ္မွန္လ်င္..ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေသာ္လည္း…
ရင့္နင့္ေအာင္ခ်စ္တယ္….

(သစ္ရြက္…..)
ဖြင့္လိုက္တဲ့အျမင္အာရံုေအာက္…
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးတစ္ေယာက္ၿပံဳးျပေနတယ္…
အျပင္းထန္ဆံုး..ရင္လႈပ္ခတ္မႈပါပဲ…
ေႏြးေထြးလိုက္တာဗ်ာ…
ၾကင္နာမႈကို..မ်က္လံုးကတဆင့္ေတြ႕ေနရတယ္..
တိတ္တိတ္ေလးသတ္မွတ္မိတယ္…
သူက…ကြ်န္ေတာ့္သခင္…
အေၾကြမေစာေအာင္ေတာ့..ဆုေတာင္းမိတယ္….
သူ႕ရင္ခြင္ဟာ….ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕..
ထာဝရနားခိုရာ….အိမ္မက္ထဲေတာင္မက္မိတယ္…
ညိဳးေရာ္လာခဲ့ရင္ေတာ့..သူ႕ပံုစံအၿမဲသစ္လြင္ေနဖို႔….
အလိုက္တသိ..စြန္႔ခြာျခင္းေနာက္လိုက္မယ္…
တကယ္ေတာ့…အခ်စ္ဆိုတာ…
သူ..သိသိ..မသိသိ..ေပးဆပ္ျခင္းမည္တယ္….

(ေလေျပ…..)
ရက္စက္တဲ့ဇာတ္ဆရာ….
ဗီလိန္ခန္းမွ..ပါဝင္ရတယ္…
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့..သစ္ရြက္ေလး…
ညိဳးငယ္စြာသစ္ပင္နား…ခစားတာကိုမၾကည့္ရက္…
ရွိသမွ်အင္အားနဲ႔…သူေပ်ာ္ေအာင္..ဆြဲေခၚခဲ့တယ္…
ေလအေဝွ႕မွာ…အေတာင္မပါတဲ့..သစ္ရြက္ေလး..
ေပ်ာ္ရႊင္စြာေလဟုန္စီးပါ….
သစ္ပင္မေပးခဲ့တဲ့..လြတ္လပ္ျခင္း…
ကြ်န္ေတာ့္ရင္နဲ႔ႏွင္း…ေပးအပ္တယ္…
ညိဳးငယ္မႈနဲ႔ေဝးေအာင္…ေလစီးေၾကာင္းေနာက္လိုက္ခဲ့ပါ..
နင့္ကို..ညင္ညင္သာသာေလးေခၚသြားပါ့မယ္…
ပိုင္ဆိုင္လုိစိတ္ကင္ကင္းနဲ႔….သူညိဳးငယ္မႈကကင္းလြတ္ဖို႔..
ဗီလိန္ခန္းက….ကျပရလည္း…
ကြ်န္ေတာ္..ေက်နပ္တယ္…
အခ်စ္သည္…
ခ်စ္သူေပ်ာ္တာကိုသာ..အၿမဲျမင္ခ်င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္…(သက္တန္႔ေရာင္)