(၁)

ဒီနွစ္ထဲမွာပဲ
သရဲသဘက္ေဆာင္းဟာ
ေျမာက္ျပန္ေလလက္ေမာင္းကို ေျမာက္တဲ့ၿပီး
အေမ့ရဲ.အသက္ဓာတ္ကို
ဖ်တ္ကနဲ ရိုက္ေႁခြလိုက္မယ္ ဆိုတာကို
ဘယ္သူ သိတတ္ခဲ့မွာလဲ။

အ၀င္ေနာက္က်ခဲ့တဲ့ေဆာင္း
အေမ့ကိုလွည့္ပတ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေနခဲ့တယ္
ယိုင္ရြဲ.ေနတဲ့ အိမ္ထရံၾကားကေန
လက္သည္းစရွည္ရွည္ေတြဆန္.ထုတ္
အေမ့ရဲ.အဆုတ္ကိုဖ်စ္ညွစ္
ေဆာင္းဘီလူးရဲ. တဖက္သတ္စစ္ပါ။

တကယ္ဆို
ေဆာင္းကိုငါခ်စ္ပါတယ္
တစ္ခုေသာႏွစ္ရဲ. ဒီဇင္ဘာမွာ
အေမဟာ သူ.အသက္ကိုရင္း
ငါ့ကို လူ.ေလာကထဲ စာရင္းသြင္းခဲ့တာကိုး။

အို….ေဆာင္းစစ္သူႀကီး
သင္ဟာ ပုတီးတစ္ဖက္ ဓားတစ္ဖက္နဲ.
မည္သို.ေသာလက္ကို အသံုးျပဳမွာလဲ
ငါမေ၀ခြဲတတ္ခဲ့ျခင္းအား
ငါ့အမွားပဲထားပါေလ
အခုေတာ့
အားလံုးေနာက္က်သြားပါၿပီ
အားလံုးေနာက္က်လို. သြားခဲ့ပါၿပီ။

နွစ္သိမ့္သလိုလို
ငါ့ပါးျပင္ကို ပြတ္သပ္ေနတဲ့နွင္းတို.
ဒင္းတို.မဟုတ္သလိုပါပဲလား
ျဖစ္မ်ားျဖစ္နိုင္မယ္ဆို
ေဟာဒီေသြးခဲရက္စြဲေတြကိုဆြဲဆုတ္
ႏွင္းျပကၡဒိန္ အသစ္လုပ္ေပးၾကပါ။

သားတစ္ေယာက္ရဲ. ငိုညည္းသံရွည္
ေဆာင္းျပန္ေလမွာမ်ွင္ေသးေမ်ာလြင့္
ေဟာဒီဒဏ္ရာေန.ရက္ေတြမွာ
“ေရနည္းကန္.လန္.ကာ” ဖြင့္လိုက္ပါၿပီ။

(၂)
အဲဒီေန.က
ႏွင္းလက္ဖ၀ါးတို.ဟာ
အရာရာကို အလ်ားလိုက္ ရိုက္ခတ္ေနခဲ့တယ္
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မယ္ဆိုရင္
အေမတစ္ၿမိဳ.ငါတစ္ၿမိဳ.ရာဇ၀င္ကို
သူျမင္ဖို.ေကာင္းပါရဲ.
လြန္ခဲ့ၿပီေကာေဆာင္းေရ………..
ေလာကဓံရယ္
အေမ့ကိုတိတ္တဆိတ္လုပ္ႀကံမွ
ငါ့ကို နာက်င္ေစမယ္ဆိုတာကို
ဘယ္နည္းဘယ္ပံုသိခဲ့ပါသလဲ
စစ္သူရဲေတြ ကုေဋခ်ီၿပီး
အေမ့ခႏၶာအိမ္ကို၀င္စီးခဲ့တယ္။

ငါကေတာ့
အေ၀းတစ္ၿမိဳ.မွာ
အမွတ္မဲ့စြာ အလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္
ကံတရားရဲ.“ေသြးစီရင္ခ်က္”ကို
ငါ့လက္ထဲကို ေျဖာင္းကနဲရိုက္သြင္းဖို.
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ
အဲဒီေန.ကေပါ့အေမ။

“မင္းအိမ္က ဖုန္းဆက္တယ္
မင္းအေမ အသညးအသန္ျဖစ္ေနတယ္
ခ်က္ခ်ဥ္းျပန္လာပါ……….တဲ့”
ေအးစက္တုန္ဟည္း
ငါ့နားထဲမွာ
ကမာၻႀကီး ၿပိဳသြားတယ္။

လိွဳက္ျပာေသြးဆုတ္
သူေျပာတာအေရးေပၚတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ
စိတ္ထဲမွာ ပူေလာင္ပြက္ထန္
အိမ္ကိုအျမန္ျပန္ရမယ္
အိမ္ ကို အ ျမန္ ျပန္ ရ မယ္
အိမ္ ကို အ ျမန္ ျပန္ ရ မယ္။

ေက်ာပိုးအိတ္ထဲကို
ဘာေတြထည့္မိသလဲေတာ့မသိဘူး
အရူးအမူးျပင္ဆင္
အလ်ွင္အျမန္ အိတ္ကိုအဆြဲ
စားပြဲတင္ပန္းအိုးဟာ
ခြမ္းကနဲ က်ကြဲသြားတယ္။

အို……..နိမိတ္လား အတိတ္လား
ငါမစဥ္းစားနိုင္ဘူး
အဦးဆံုး အိမ္ကိုေရာက္ဖို.
နတ္ေကာင္းတို.ကူၾကပါ။

(၃)

အရွည္လ်ားဆံုးကားခရီး
ၿပီးပဲမၿပီးနိုင္ေတာ့ဘူး
လက္သီးဆုတ္ထဲမွာပူပန္ျခင္းေတြပူးကပ္
တင္းၾကပ္နင့္၀င္
ဆံပင္ေတြကိုတိုးေ၀ွ.တဲ့ ေလကေတာင္
ေအးျမမွဳကို မေပးစြမ္းတတ္ဘူး။

ကားကၾကပ္ လူကၾကပ္နဲ.
ငါ့နွလံုးသား ညပ္ေနလို.မ်ား
ေဟာဒီ မ်က္ရည္ေတြက စိမ့္ထြက္လာသလား
လက္ဖ၀ါးမွာ ပုတီးကိုကြယ္၀ွက္စိတ္လို.
ငါ တိတ္တိတ္ ငိုမိတယ္။
ငါ့ေဘးကရယ္ၾကေမာၾကသူတို.
ပ်ိဳ.တက္လာတဲ့ စိုးရိမ္ေသာကကို
ဖိၿမိဳမခ်တတ္သူ လူငယ္တစ္ေယာက္အား
သတိမထားမိၾကပါနဲ.
သူ.ရဲ.အေမဟာသူ.ကမာၻ
သူ.ရဲ.အေမဟာသူ.စၾကာ၀ဠာ
သူ.အဖို.အရာရာမို.ပါ။
ဒီေန.က်မွ ေန၀င္တာေစာတယ္
ေ၀ါကနဲ ၿပိဳဆင္းလာတဲ့ အနက္ထုထည္
ဘယ္နတ္ဆိုးေတြျဖစ္မလဲ
ေတာင္ပံအမည္းနဲ.ပ်ံသန္း
ခိုကိုးရာမဲ့ အေမ့၀ိဥာဥ္ကို
ဇြတ္လိုက္ဖမ္းေနၾကတာ။

ငါ့လက္ေမာင္းဟာ ငါ့အားကိုးရာျဖစ္တယ္
ပုတီးတစ္ကံုးနဲ.
တစ္လံုးခ်င္းတစ္လံုးခ်င္း
တည္ၿငိမ္မွဳကို ျပန္လည္ဖန္ဆင္းၾကည့္တယ္
မလြယ္ပါဘူးအေမ
ငလ်ွင္ေျမမွာ တိုင္ထူမိသူပါ။

ေအးစိမ့္မွဳကို အႏွစ္အထိခြာခ်ေနတဲ့ေလမွာ
ငါ့ဇာတိကို ေျခခ်မိခဲ့ၿပီ
မာရ္နတ္ရဲ. ပဥၥလက္ေၾကာင့္
အနက္ေရာင္ထေနတဲ့ၿမိဳ.ေလးေရ
အေမ့ကို ကာကြယ္ေပးထားပါ။

(၄)

တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း
ေသာကနဲ.တင္းၾကပ္လာတဲံဦးေခါင္း
ေျခေထာက္ကမေညာင္းေသးဘူး
ေျခဦးက တြန္.ဆုတ္ခဲ့ၿပီ
ဒီေျမကိုလာစဥ္ ၾကားကာလမွာ
အေမ.ရဲ.ဘ၀ဟာ…………..
ေရာက္ခ်င္တယ္ မေရာက္ရဲဘူး
ထူးထူးဆန္းဆန္းဒြိဟနဲ.
တစ္စတစ္စနီးကပ္
ၿခံ၀မွာ ေျခစံုရပ္မိၿပီ။

တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္ဖို.ႀကံတယ္
အသံေတြတုန္ေနမယ္ထင္တယ္
အရင္ကလွမ္းေခၚရင္
ဘယ္သူဘယ္၀ါေခၚတာမွန္း
အေမကတန္းသိတယ္
အခုထိမေခၚရဲဘူး
အေမမထူးလိုက္မွာကိုစိုးတယ္။

တစ္စကၠန္. နွစ္စကၠန္.
တစ္မိနစ္ နွစ္မိနစ္
အထစ္ထစ္အေင့ါေငါ့ ေခၚမိတယ္
ရိွေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္က
ၿခံ၀ကိုတံခါး လာဖြင့္တယ္
ဘယ္မွာလဲကၽြန္ေတာ့္အေမ
အေမ အေမ
အေမေရာ…………
…………………………
…………………………………
……………………………………………….
“ညီေလး
စိတ္ေအးေအးထားပါ
မင္းအေမ ေဆးရံုမွာ…”

(၅)

အေမ
ပိုက္ေတြနဲ.ပါလားအေမ
ေဆးရည္ေတြ တစ္စက္တစ္စက္
အေမ့အသက္ကို လုေနတာ။

အေမ့ေဘးမွာ ငါ့အစ္မ
ေသာကေၾကာင့္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနတယ္
ငါကေတာ့
ဖ်တ္ကနဲဖ်တ္ကနဲ အသံျမည္ဆင္းတဲ့
ပုလင္းထဲကေဆးရည္ေတြကိုေငးရင္း
ရင္တြင္းမွာ ဘာမွမရိွေတာ့ဘူး။

ပါးလွပ္လွပ္ အေမ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ
အ၀တ္တစ္စကို
အလ်ားလိုက္ပံုခ်ထားသလိုပဲ
ခပ္လႊဲလႊဲေလးေစာင္းေနတဲ့
အေမ့ေခါင္းကနဖူးဆံစမွာ
ဆံပင္ျဖဴေတြ ေျပလ် ရွဳပ္ပြလို.
ကၽြန္ေတာ္ ၿဖီးေပးခြင့္ေကာ ရပါဦးမလား။

အေမ့လက္ကေလးကိုဆုတ္ယူမိတယ္
ၾကည့္……..ခ်ိနဲ.လို.
အေရေတြတြန္.က်လို.
အေၾကာအဆစ္ေတြ ဟီးထလို.
ကၽြန္ေတာ္တို.ကို ထူမတ္ေပးခဲ့တဲ့
အားေကာင္းေမာင္းသန္ေဟာဒီလက္ပိန္ပိန္ေတြ
အေမ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿပီေလအေမ။

ေဟာဒီ ပိန္ပါးခ်ိနဲ.အေမအိုက
ငါတို.ကိုအုပ္မိုးေစာင့္ေရာက္ခဲ့သူပါလား
ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးပါလားလို.
ငါတို. ခန္.မွန္းလို.ကိုမရတဲ့
အနႏၱစြမ္းအားေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ကို
ပိန္လွီတဲ့ နွလံုးသားက ေပးခဲ့ပါ့လား။

စာမတတ္ေပမတတ္လို.
ကၽြန္ေတာ္အထပ္ထပ္“စ”ဖူးတဲ့အေမ့ကို
ကၽြန္ေတာ္ေငးေနမိတယ္
ေလးျမတ္စြာ ဆို.သိမ့္စြာ
ေငးမိတယ္
ဂုဏ္ယူစြာ အားငယ္စြာ
ေငးမိတယ္
အေမရယ္…………..
အသက္ရွဴပံုက ေႏွးေႏွးနဲ.မ်ွင္းမ်ွင္း
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းထရွဳိက္တယ္
အားမရလိုက္တာအေမ
အိပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါေစေတာ့
ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးေရာင္ေအာက္က
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အိပ္မက္ဆိုးကို
ဖ်တ္ကနဲ လန္.သာနိုးလိုက္ခ်င္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီအေမ
ေဟာဒီလိုအေျခအေနမွာ
အေမသတိျပန္လည္လညဖို.ဆိုတာ
ေမ်ာ္လင့္စရာ သိပ္မရီွတာ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္အေမ
ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနတယ္
အေမဘာမွမျဖစ္ဘူး
အေမေနေကာင္းလာေတာ့မွာ……
အေမ့ေက်းဇူးကိုမဆပ္ရေသးဘူး
စူးကနဲ ၀င္လာတဲ့အေတြးဓာတ္ေၾကာင့္
ဆတ္ကနဲကၽြန္ေတာ္ တုန္သြားတယ္
ဘုရား… ဘုရား…
ႏွလံုးသားအထိ စိမ့္သြားတဲ့တုန္လွဳပ္မွဳဟာ
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး က်င္တက္ေအးစက္ေစတယ္။

လည္ၿမိဳအထိ တက္လာတဲ့ဆို.နင့္ျခင္း
အတင္းဖိသြင္းလို.မရေတာ့ပါလား
စကားမဲ့ေနတဲ့ အစ္မကိုၾကည့္ေတာ့
သူလည္းအေမ့ကို မခ်ိတရိေငးလို.
သူေရာ ဘာေတြေတြးေနမလဲ။
(၆)

သူနာျပဳေတြ ၀င္တယ္ထြက္တယ္
လက္ေမာင္းပိုက္ကေန ႏွာေခါင္းပိုက္ကေန
ေဆးရည္ေတြေဆးျပားေတြ ထိုးသြင္းတယ္ေဖ်ာ္သြင္းတယ္
ေသမင္းရဲ. မိုးေနတဲ့အရိပ္ကို
တိတ္ဆိတ္စြာ တြန္းလွန္ၾကတယ္။

အေမကေတာ့အရာရာကို
ဥေပကၡာျပဳထားသလိုပဲ
ခဲမာေအးစက္ေနတဲ့ေဆာင္းကိုေတာင္
အရင္လိုေခ်ာင္းဆိုးမေနေတာ့ဘူး
ရင္ထဲမွာစူးစူးရွရွနာမိတယ္။

ခါတိုင္းညမ်ိဳးေတြမွာ
အေမ့ေဘးမွာကၽြန္ေတာ္အိပ္တယ္
တိတ္တိတ္နဲ.ႀကိတ္ဆိုးေနတဲ့ေခ်ာင္းသံ
ခံနိုင္ရည္မဲ့ညတိုင္းၾကားတယ္
အခုလည္းအေမရယ္
တအားကုန္ေခ်ာင္းဆိုးရင္း
နိုးလာလိုက္ပါေတာ့လား။

ေဆာင္းေရာ အေမေရာ ညနက္ခဲ့ပါၿပီ
အေ၀းဆီက ပိုးေအာ္သံအမ်ွင္ရွည္ရွည္
ေတြေ၀မွဳနဲ. ထံုအေနတဲ့ ငါ့ေခါင္းမွာ
အခ်ိန္ေတြေနွာင္းေနွာင္းသြားတာသိေနတယ္။

(၇)

ၾကန္.ၾကာေနတဲ့ အေမ့အသက္ရွဴျခင္းဟာ
ပိုမွ်င္းလာ ပိုညင္သာလာတယ္
တစ္ခါတစ္ခါ
လိုအပ္တာထက္ ညင္သာလြန္းေနတယ္
အေမရယ္
ဇီ၀ေတာင္စြယ္မွာ
ေနကြယ္လို. ယြန္းေတာ့မယ္အေမ။

အစ္မကမ်က္ရိပ္ျပေတာ့
ခပ္ဖြဖြေလး
ေသြးခုန္နွဳန္းကိုစမ္းၾကည့္တယ္
လက္ဖ်ားတို.ရဲ.အထိအေတြ.မွာ
ေသြးတိုးနွဳန္းမေတြ.ေတာ့ပါလား။

တုန္ရင္တဲ့လက္နဲ.
ညာဘက္ကို ေျပာင္းၿပီးေသြးစမ္းမိတယ္
မရိွေတာ့ပါဘူး
မထူးျခားေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ.လက္ဟာ
အေမ့ရဲ.ဘယ္ဘက္ရင္ခြင္ကိုဖိအုပ္တယ္
တဒုတ္ဒုတ္ေသြးတိုးျခင္း
အလွ်င္းမရိွေတာ့ပါလား။

ထူးဆန္းစြာပဲ
ငါ့ရင္ထဲက ေသာကေတြ
ဆို.နင့္နာက်င္ျခင္းေတြ
တမ်ွင္းမ်ွင္းေပ်ာက္သြားတယ္
ဘာမွမျဖစ္ေတာ့သလိုပဲ
စိတ္ထဲမွာေလ်ာ့သြားတယ္။

ႏွလံုးသားရဲ. အလည္ဗဟိုမွာ
ဗလာျဖစ္သြားတယ္
အဲဒီဗလာ
က်ယ္ျပန္.လာလိုက္တာ
ႏွလံုးသားလည္းဗလာ
ရင္ခြင္လည္းဗလာ
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးဗလာ
အို…….တစ္ေလာကလံုးဗလာ
ဘာဆို ဘာမွ မရိွေတာ့ပါ့လား
……………
……………………………….
…………………………………………
နာရီကိုေျမွာက္ၾကည့္ေတာ့
သန္းေခါင္ယံတိတိ
ေၾသာ္…..လကြယ္သန္းေခါင္တိတိ
အေမလည္းမရိွေတာ့ဘူးေလ။

ပိေယဟိ
၀ိပၸေယာေကာ ဒုေကၡာ
လူသားတိုင္းေမာဘူးၾကတယ္
အတိအက် အသက္ႀကိဳးကိုျဖတ္
တစ္စကၠန္.မလြဲ
တကယ္ပဲ သပ္ရပ္လိုက္ပံုမ်ား။

အမိမဲ့သားဟာ
ေရနည္းငါးဆိုရင္
ေဟာဒီ ပစၥင္မွာပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို. ေရနည္းခဲ့ရပါၿပီအေမ
ေရနည္းခဲ့ရပါၿပီ။
(၈)
ဆရာမေတြ
ပိုက္ေတြပိုက္ေတြ ကိုျဖဳတ္ၾကၿပီ
ျဖဳတ္ၾကပါေစေလ
စီးထြက္စရာ ေမတၱာရည္မရိွမွေတာ့
စီး၀င္စရာ ေဆးရည္လည္း မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

အေမ့လက္ကို ဆုတ္ယူၾကည့္ေတာ့
လက္ဖ၀ါးေလးထိေႏြးေနေသးတယ္
လက္ဖ်ားေလးေတြေတာ့ ေအးလာၿပီအေမ။

စီစဥ္စရာေတြ ေခါင္းထဲမွာဆြဲေနေတာ့
ရင္ထဲက မပူပန္နိုင္ဘူး
အဦးဆံုးဘာလုပ္မလဲ
ၿပီးရင္ဘာလုပ္မလဲ
နည္းနည္းေတာ့ သက္သာတယ္အေမ။
(၉)

အိမ္အျပန္လမ္းပါအေမ
အေမ့ကိုထမ္းစင္နဲ.ေခၚၾကတယ္
ေနာက္ကေန အစ္မရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္
သယ္စရာေတြကို ျခင္းနဲ.ထည္.လို. ။

ဘာမွမေျပာျဖစ္ဘူး
နစ္ေနေအာင္ စူးတဲံအေမွာင္ကိုပဲ
အသည္းအမည္းေငးေမာ
ေျပာစရာလည္း မလိုေတာ့ပါဘူး
အေမ…..
ကၽြန္ေတာ္တို. ဘာေျပာဖို.လိုပါေသးသလဲ။

အိမ္ကိုေရာက္ၿပီအေမ
အေမခ်စ္တဲ့ အိမ္ကိုေရာက္ၿပီ အေမ
အေဖ….ကဗ်ာကရာထလာတယ္
က်န္းမာေရးေၾကာင့္ လိုက္မလာေပမယ့္
သူ……အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ဟန္မတူပါဘူး။

အိမ္ေရွ.မွာ အေမ့ကိုျပင္တယ္
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ထဲ၀င္ အိမ္ျပင္ထြက္နဲ.
အေနခက္တယ္အေမ
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေနရမလဲ
တကယ္ပဲလိုလို အိပ္မက္လိုလို
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပ်ာက္ဆံုး
ယူက်ံဳးမရျဖစ္လိုက္တာအေမ။

ျပင္လို.ဆင္လို.အၿပီးမွာ
ျပန္သူျပန္ အိပ္သူအိပ္
ကၽြန္ေတာ္တို.ပဲ
တိတ္ဆိတ္စြာ ထီးတည္းက်န္ခဲ့
အေမ့ရဲ.ေဘးမွာ အစ္မက
ဖြဖြက်ံဳ.က်ံဳ.ေလးထိုင္လို.
ေျခရင္းမွာ အေဖနဲ.ကၽြန္ေတာ္က ငိုင္လို……
……………………………………………………..
အေမ့ကိုေတြေတြႀကီးေငးေနလိုက္ၾကတာ
အၾကာႀကီးၾကာတယ္
ကြယ္ကြယ္၀ွက္၀ွက္သက္ျပင္းေတြ
အတင္းအၾကပ္ၿမိဳသိပ္
ႀကံဖန္ၿပီးဇြတ္တိတ္ဆိတ္ေနရတာမ်ိဳး
ေနာက္ဆံုးမွာ အစ္မက တိုးတိုးညည္းတယ္
“ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ အေမရယ္ ”……..တဲ့။

တစ္ခြန္းထဲ
လံုေလာက္တယ္
ဟုတ္တယ္
ျဖစ္မွ……………… ျဖစ္ရေလ အေမရယ္
ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလျခင္း
တင္းထားသမ်ွ
ကၽြန္ေတာ္ ေျပက်သြားတယ္။

အေမ
အေမ့သားအလတ္က အေမ့ကိုသိပ္ခ်စ္တာ
သူလာရင္ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
အေမ
သူ.ကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့မလဲ
အေမ
အဲသလိုႀကီး မ်က္နွာလႊဲမသြားပါနဲ.။

အေမ
ထပါဦးအေမ
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတယ္အေမ
သားေတြမစံုေသးဘူးအေမ
အေမ
ေနမယ္ဆို ေနနိုင္ပါေသးတယ္အေမ။

အေမ
ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားရင္ ဘယ္သူေခၽြးသုတ္ေပးမွာလဲ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ညက် ဘယ္သူေစာင္ထၿခံဳေပးမွာလဲ
မနက္က် ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာ ဘယ္သူသိမ္းေပးမွာလဲ
အေမ တကယ္ပဲကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ခ်လို.လား။

အေမ
ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္မေက်ေသးဘူး
အေမ့ကိုဘုရားလိုက္မပို.ရေသးဘူး
အေမ့ကို အားေဆး၀ယ္မေပးရေသးဘူး
အေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မထားရေသးဘူး။

အေမရယ္
ရက္ရက္စက္စက္
ခြဲခြာရက္ပါေပ့
ေခါက္ေခါက္ရက္ရက္
လုပ္နိုင္ရက္ပါေပ့
စိတ္စိတ္ခ်ခ်
ထားမွထားခဲ့ရက္ပါေပ့အေမရယ္။

(၁၀)

အိမ္ထဲကို၀င္
အေမ့ကုတင္ေဘးမွာရပ္မိ
အေမ့အိပ္ယာေလးကို ၾကည့္တယ္
ၾကမ္းျပင္ကိုလက္ဖ၀ါးနဲ.အဖိ
ေအးစက္တဲ့ အေတြ.အထိမွာ
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်မိတယ္။

အခုေတာ့
ၿငိမ္းခ်မ္းရၿပီေပါ့အေမ
မ်က္ခြံေလးေတြ လက္သည္းေလးေတြ
ေယာင္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူးအေမ
အိပ္ေရးပ်က္ေခ်ာင္းေမ်ာႀကီးကို
ေမာေအာင္ဆိုးစရာ မလိုေတာ့ပါဘူးအေမ။

ပန္းဖ်ားလိုက္ အေအးပတ္လိုက္
ေခါင္းကိုက္စရာမလိုေတာ့ပါဘူးအေမ
တစ္ခါတစ္ခါ သလိပ္ေထြးအခ်မွာ
ေသြးစ ပါစရာမလိုေတာ့ပါဘူးအေမ။

အေမ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနပါေတာ့
အေမ့ရဲ.
ေရာဂါမွည့္မွည့္ ဘ၀ႀကီးကို
စိတ္ခ်လက္ခ် စြန္.ခြာပါေတာ့။

သားသမီးအတြက္ ပူပန္ရျခင္းေတြနဲ.
အေမ့ဘ၀ ပြန္းပဲ့ ပိန္ပါးခဲ့ရပါၿပီ
ထားခဲ့ပါေတာ့အေမ
ဘ၀ဘ၀ေတြမွာ
ေပးဆပ္သူတို.ရဲ.ပါရမီေၾကာင့္
အေမၾကည္ၾကည္သာသာ ေနရပါေစေတာ့။

အေမ ေဟာဒီဘ၀မွာ အေမကခ်ည္းေပးခဲ့တာပါ
ေရာဂါေတြ ပူပန္မွဳေတြ အဖိအစီးကို
မီးကၽြမ္းေအာင္ ခံခဲ့ရတာပါ
အေမ…….သြားပါေတာ့။

ဘယ္သား ဘယ္သမီးအတြက္မွ
ေသာကေတြနဲ. မပူေလာင္ပါေစနဲ.ေတာ့
အိမ္ေထာင္ရဲ. ေငြေၾကးကိစၥေတြလည္း
ေခါင္းမခဲပါနဲ.ေတာ့။

က်န္ရစ္သူတို.ရဲ. အပူမီး
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ၿပီးသြားမွာပါ
အေမဘာမွ ေနာက္ဆံမငင္ပါနဲ.ေတာ့။
မ်က္ရည္ေတြယိုစီး
“ အေမ ……….”လို. တိုးတိုးညည္းမိတယ္
ဖိစီးတဲ့ ေသာကေၾကာင့္
အသံက ထြက္မလာေတာ့ပါဘူး။

(၁၁)
အစ္မလား
သူလည္းငိုေနၿပီေပါ့
သူ.ရဲ.ေသာကမီးက
ကၽြန္ေတာ္တို.ထက္ ပိုႀကီးတယ္
အိမ္ရဲ. တာ၀န္ႀကီးက
သူ.ပခံုးေပၚမွာ ဖိစီးၿပီအေမ။

အစ္မက တဖြဲ.တႏြဲ.ငိုတယ္
ကၽြန္ေတာ့္လို
အငိုကိုထိန္းခ်ဳပ္
တစ္ကိုယ္လံုး တုန္လွဳပ္မေနဘူး
အေမ
ကၽြန္ေတာ္ ရူးသြားခ်င္လိုက္တာ။

အေမရယ္
ခြဲသူက ခြဲရက္တဲ့အခါ
က်န္ခဲ့သူက ပိုနာတယ္
ႏွလံုးသားကို ဆြဲေခ်တာ
အသည္းေတြနာလွပါၿပီအေမ။

(၁၂)
မနက္ကေတာ့ လင္းခဲ့ပါၿပီ
ကၽြန္ေတာ္တို.မလင္းေတာ့ဘူး
အေမကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းခူးမေပးေတာ့ဘူး
အိမ္ထဲ၀င္ အျပင္ထြက္နဲ.
အေမ့ရဲ. ဖိနပ္သံ မၾကားရေတာ့ဘူး
မီးဖိုေခ်ာင္ကအခ်က္အျပဳတ္
အေမမလုပ္ေတာ့ဘူး
“အေမ……မိုးလင္းၿပီ အေမရဲ. ”
အေမ
တံစက္ၿမိတ္ရဲ. အျပင္ဘက္မွာ
မဏၭပ္ေတြဆင္ၾကၿပီ
ဟိုလူဒီလူေတြ လာၾကၿပီအေမ
သူတို.က ၀မ္းနည္းရံုပါ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ကမာၻပ်က္တာပါအေမ။

အိမ္ထဲပဲ၀င္၀င္ အိမ္ျပင္ပဲထြက္ထြက္
အေမ့ရဲ.ေျခရာလက္ရာေတြ
အေမရယ္
ကၽြန္ေတာ္တို. ငိုေနတာေတြ.ရင္
အေမ နွစ္ခါျပန္ေသခ်င္မွာပဲ။

အေမ့စိတ္တိုင္းက်
ကၽြန္ေတာ္ေနျပခ်င္တယ္
အစစ ေနာက္က်ခဲ့ပါၿပီ
ဒီကမာၻ ဒီဘ၀မွာ
အေမ့ေက်းဇူး ဆပ္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။

အေမ
ကၽြန္ေတာ္ငိုေနပါတယ္အေမ
သိပ္အသည္းမာတယ္ ဆိုတဲ့ အငယ္ေကာင္ေလး
သည္းသည္းနင့္နင့္ ငိုေကၽြးေနပါတယ္အေမ။

အေ၀းက သားေတြသတင္းၾကားရင္
အေမ၀မ္းသာမွန္းသိရဲ.သားနဲ.
ဖုန္းမဆက္ စာမပါးခဲ့တဲ့အေမ့သား
သူ……ခံစားေနရပါတယ္အေမ။
သူက ဒီေရာက္တုန္းသာ ငါ့ကိုခ်စ္တာဆိုတဲ့အေမ့သား
အခု…..အေမ့အနားမွာပါအေမ
ကၽြန္ေတာ္ အနားမွာပါအေမ။
အေမ့သား အႀကီးေကာင္လာၿပီအေမ
သူလည္းငိုရၿပီ
ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ အံကိုႀကိတ္ၿပီး
အတင္းၿမိဳသိပ္ ငိုေနတဲ့ျမင္ကြင္း
ရင္ထဲမွာ တင္းၾကပ္ဆိုးနင့္လိုက္တာ။

(၁၃)

ေန.လည္သံုးနာရီခြဲၿပီအေမ
လူေတြလည္းလာၾကၿပီ
အေမ.ဘ၀ရဲ.ေနာက္ဆံုးခရီး
လိုက္ၿပီး ပို.ၾကေတာ့မယ္။

အေမ
နိဗၺာန္ယဥ္ေရာက္လာၿပီအေမ
အေမ့ကိုေခၚဖို.တဲ့
အစ္ကိုနဲ.ကၽြန္ေတာ္
အေမ့မ်က္နွာကိုေဖၚရင္း
ေနာက္ဆံုးေသာၾကည့္ျခင္းနဲ.ၾကည့္ၾကတယ္။

မၾကည့္ရက္စရာပါအေမ
ပါးေလးေတြခြက္လို.
မ်က္ခြံေတြနက္၀င္လို.
နဖူးျပင္ကတြန္. ….လို.
ဆံစေတြ ဖြာလို. ……..

ႏွလံုးသားမွာ ဆို.တက္လာတယ္
မ်က္ရည္က်လို.မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို
ငိုၿပီးသားမ်က္လံုးေတြမွာ
မ်က္ရည္ေတြဖံုးလာျပန္တယ္
အေမရယ္
တကယ္ပဲခြဲသြားခဲ့ၿပီေကာ။

ေျမျပင္မွာ၀ပ္စင္း
အေမ့ေျခရင္းမွာ ဒူးညႊတ္ရိုက်ိဳး
ကၽြန္ေတာ္ ရိွခိုးလိုက္ပါတယ္
အျပစ္ရိွရင္ေက်ပါ
အျပစ္ရိွရင္ေက်ပါ
အျပစ္ရိွရင္ေက်ပါေတာ့ အေမ။

(၁၄)
သခိ်ဳၤင္းေျမ
ေအးခ်မ္းသြားသူေတြေနထိုင္ရာ
တျခားေသာ ကမာၻေပါ့အေမ
အဲဒီမွာအေမေနရမယ္။

အေမ
အစ္မေတာ့ ကမာၻပ်က္ေအာင္ငိုေနၿပီ
ကၽြန္ေတာ္လား
ထူးမျခားနားေပါ့အေမ
ေျခလွမ္းတို. ညႊတ္က်
မနည္းတင္းထားရတယ္။

အေမ့ကိုက်င္းမွာခ်ၿပီအေမ
အေမ့ကိုထားခဲ့ရေတာ့မယ္အေမ
အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက
နွဳတ္ဖ်ားက ထြက္မရတဲ့အေခၚ
ကၽြန္ေတာ္ေအာ္မိတယ္
“ အေမ
အေမ
အေမ ”

ကြဲအက္ျပတ္ရွ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုေျခမြရသလိုပဲ
တြင္းထဲကိုေျမခဲတစ္စ
ကၽြန္ေတာ္ ငိုရင္းတြန္းခ်လိုက္ပါတယ္။

အေမ
ေနခဲ့ပါေတာ့အေမ
ပူေလာင္ခါးသီး
အေမ့ဘ၀ႀကီးကိုပစ္ခြာ
ေအးခ်မ္းစြာေနပါေတာ့။

(၁၅)
အျပန္လမ္းက်
အစ္မပခံုးကိုနွစ္သိမ့္ဖ်စ္ညွစ္
ကၽြန္ေတာ္ မငိုျဖစ္ေတာ့ပါဘူး
စိတ္ကူးထဲမွာ လင္းသြားတယ္။

အေမဟာ
ေမတၱာရဲ. တရားဓမၼကို
အေကာင္းဆံုးျပသသြားသူျဖစ္တယ္။

စာအုပ္မ်ားရဲ. အျပင္ဘက္မွာ
“ပညာနဲ.ေလာက” ကိုသင္ၾကား
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ. ဆရာသမားတစ္ဦးပါပဲ။

အခု
သူ.ရဲ. ေနာက္ဆံုးေသာသင္ခန္းစာဟာ
နာက်င္ျခင္းကို ၿမိဳသိပ္
တိတ္ဆိတ္စြာ ရွင္သန္ျခင္းပဲျဖစ္မယ္။

သူသိပ္ခ်စ္ေသာ သားမ်ားနဲ.ေ၀းကြာျခင္းကို
အေမ ဘယ္လိုအံတင္းခဲ့ပါသလဲ
ကြဲကြာစြာ အထီးက်န္မွဳကို
အေမဘယ္လို အံတုခဲ့ပါသလဲ
ရင္ထဲမွာတရားတစ္ခု
သူ.အလိုလိုျဖစ္ထြန္းလာတယ္။

အေမေရ
ေမတၱာတရားဟာ
ဖြင့္ထားတဲ့ေကာင္းကင္ျဖစ္တယ္
ဦးသစ္ေသာေတာင္ပံနဲ.
ပ်ံသန္းခြင့္ေပးျခင္းျဖစ္တယ္
ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့အေမ့ေကာင္းကင္မွာ
ကၽြန္ေတာ္တို.ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရျခင္းဟာ
ေဟာဒီတရားေၾကာင့္ပါလား။

ေလွာင္ခ်ိဳင့္နဲ.ေကာင္းကင္
ကၽြန္ေတာ္ခြဲျခားျမင္ခဲ့ၿပီ
ေနာင္လာမယ့္မ်ိဳးဆက္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ.အသက္၀ိဥာဥ္
အရာရာကို အထိန္းအခ်ဳပ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး။

အေမဟာ
သူကိုယ္တိုင္မသိတဲ့ တရားထူး
ငါ့တစ္ဦးတည္းကို ေဟာသြားတယ္
ဘယ္အရာနဲ.မွ မတူတဲ့
အေမ့ရဲ.ေပးဆပ္ျခင္းပါပဲ။

(၁၆)
အဲဒီလိုနဲ.ပဲ
မိခင္တိုင္းကိုငါ ဦးညႊတ္ရေတာ့မယ္
အေမကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့မနက္ျဖန္မွာ
အေမမ်ားစြာ ရိွလာေတာ့မယ္။

သစ္ပင္ကိုလည္းငါျမင္ၿပီ
သစ္ေတာကိုလည္း ငါျမင္ၿပီ
မိခင္ေတြ
မိခင္ေလာင္းမ်ားေတြ
ငါတို. ထားလို.မရတဲ့ေမတၱာတရား
သူတို.ဘယ္လိုသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့ပါသလဲ။

ပန္းကိုခ်စ္သူဟာ သစ္ေစ့ကိုခ်စ္သလိုမ်ိဳး
ပ်ိဳးပင္ကိုခ်စ္သူဟာ လယ္သမားကိုခ်စ္သလိုမ်ိဳး
မိန္းမေတြကို ငါရိုက်ိဳးလိုက္ပါၿပီ
ေယာက်္ားတစီဦးရဲ. ထီမထင္မာန
သူတို.ေရွ.မွာ ငါေလ်ာ့ခ်လိုက္ပါတယ္။

(၁၇)
ဒါေပမယ့္
ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ
တစ္စံုတစ္ခုေသာဆႏၵက
ငါ့ရင္မွာ တဖြတရ တုန္ခါေနတယ္။

ထက္ေအာက္လည္ သံသရာအေကြ.တိုင္းမွာ
အေမနဲ. ျပန္ေတြ.ခ်င္တယ္။

ေတြ.တဲ့ အခါတိုင္းမွာလည္း
မလြဲမေသြ
အေမ့ရဲ.အနားမွာ
အေမနဲ.သားအျဖစ္
အေမ့ရဲ.သား ျဖစ္ေနခ်င္တယ္
အေမ့ရဲ.သား ျဖစ္ေနခ်င္တယ္
ငါ့အေမ့ရဲ.သား အျဖစ္
အားရပါးရ ေနပစ္ခ်င္ပါေသးတယ္အေမ။ ။
(၄.၁၂.၂၀၀၂ တြင္ကြယ္လြန္သြားေသာ အေမသို.)
ေမာ္နီ
၄.၁.၂၀၀၃

In: ကဗ်ာ Posted By: ေမာ္နီ Date: May 24, 2010  All Time