စိတ္ေရာကုိယ္ပါႏွစ္ျပီး ေပ်ာ္ေနမိတဲ႔အခ်ိန္မွ
ေပ်ာ္စရာေတြက အိပ္မက္ျဖစ္ျဖစ္သြားလြန္းေတာ့
အိပ္ရမွာကို ေၾကာက္တတ္လာျပီ  …

ငါ့နား ဘယ္သူမွမရွိေတာ့တဲ႔ခါ …
နင္မ်ားရွိမလားေပါ့ …. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရိႈက္ေမာ …
ငါ့အရိပ္ကို ငါျပန္ေၾကာက္ရတယ္ …
ေအာ္ .. ငါ “ဘယ္သူမွ”ဆိုတဲ႔စကားလုံးကို နားမလည္ေသးတာ …

ဒီလုိနဲ႔ …
ပင္ပန္းတၾကီး ဆုပ္ကုိင္ထားရတာ နာက်င္လြန္းလုိ႔
ေျဖေလွ်ာ့ေပးဖို႔ ၾကိဳးစားမိတယ္ …
လႊတ္ခ်ခါနီးဆဲဆဲ … ဘယ္ဘက္ျခမ္းက ကလီစာတခု
စူးစူးနင့္နင့္ ဆႏၵျပ … ငါ နင့္ကို ခ်စ္ေနတုန္းပဲ ဟန္နီ …

အားကုိးတၾကီးဆုပ္ကုိင္ထားမိတဲ႔လက္တစုံ …
ျဖဳတ္ခ်ခ်န္ခဲ႔ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔ အေျခေနတစ္ခု …
နင့္လက္ကုိတြဲ .. ဟိုးေရွ႕ကို ဆက္ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္
ငါ့ကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ ေပးသနား …

မလြမ္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားမယ္ … ငါ့ကုိယ္ငါအႏိုင္ရဖို႔
ငါ … မလြမ္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတယ္ …
ကုိယ့္ရင္ကိုယ္ ဖိ …ဖိ ေနရင္းကို နာေနရဲ႕ …
မ်က္၀န္းတစ္၀ိုက္ စြတ္စို … ပခုံး တစ္စုံေလာက္ လိုခ်င္လုိက္တာ …

ျပဳံးေနတိုင္း ေပ်ာ္မယ္ထင္လား … နင့္မ်က္ႏွာမညိႈးရုံသက္သက္ …
ငါေပ်ာ္လို႔ ငါေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔လမ္းပဲ … ငါ ရဲ ရမယ္ …
တစ္ေန႔တစ္လံ .. ပုဂံကေတာ့ ဘယ္ေရႊ႕မလဲ …
ဖိနပ္ေတြသာ ပါးပါး လာတယ္ …
 
ေက်ာခ်င္းကပ္ျပီး မေ၀းပါရေစနဲ႔လား …
ခ်စ္ခဲ႔ျပီးမွေတာ့ … ဆုံးရႈံးဖို႔ကို ငါမေတြးေတာ့ဘူး …

အရင္လုိပဲေပါ့ …
    ဒီလမ္းဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း …
        နင့္လက္ကိုတြဲ ..       
            ငါ .. ရဲ ရဲ ေလွ်ာက္မယ္ …