လမင္း
ေျခရာခံၿပီး
ေပ်ာက္သြားခဲ့
တစ္ကယ္ေတာ့
မ်က္ရည္ေသာက္ၿပီး
ေမွာက္တဲ့ေကာင္ဆိုလို႔
ငါတစ္ေကာင္ပဲ ရွိတယ္။

ေခါင္းစဥ္တို႔
လမိုက္ညမွာ ျပန္႔က်ဲ
မိုးလင္းၿပီ
ေဟ့ေကာင္
အမည္နာမ တစ္ခုအတြက္
မ်က္ႏွာသစ္ၾကရေအာင္ ။

ထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔
ခႏၶာကိုယ္တို႔အား
လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့
မနက္ဆိုတဲ့ႏြံထဲကို
သိသိၾကီးနဲ႔
က်ဳပ္စ ဆင္းခဲ့ပါတယ္။

လႈပ္ရင္း
ျမဳပ္ရင္းနဲ႔
ဘဝဆိုတာၾကီးကိုလဲ
ထုတ္ရင္းခဲ့ပါတယ္။

အရီအၿပံဳး
မကြဲျပားတဲ့
မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔
လူတစ္ခ်ိဳ႕
က်ဳပ္ဆီ လာငိုၾကတယ္။

အဆင္းမရွိတဲ့
ေလွကားတစ္စင္းထြင္ဖို႔ပဲ
က်ဳပ္ကလဲ
စိတ္ဝင္စားတယ္။

ေလတိုးလိုက္
တိမ္ပ်ိဳးလိုက္ေပါ့
ကႏၱရမွာေပါက္တဲ့ ၾကာက
ဆူးလို႔ အမည္တြင္တယ္တဲ့လား။

အပိတ္မရွိတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို
ေသာ့ခေလာက္ ခ်ည္ထားခဲ့
ဖြင့္ဟ ဝန္ခံျခင္းဟာ
ပိတ္ေလွာင္ၿခင္း
အမည္မတြင္ေလာက္ပါဘူး။

ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ပဲ
အာဏာလႊဲအပ္ဖို႔
ဝန္ေလးေနတဲ့
ေနမင္းလဲ
ေနာက္ဆံုးးေတာ့
ၾကိဳးစင္ေပၚတက္ခဲ့ ရတယ္။

သက္ေထြး
၂၆ ၊ ႏိုဝင္ဘာ ၊ ၂၀ဝ၇
ည ၅း၅၂

In: ကဗ်ာ Posted By: Thet Twe Date: May 21, 2010  All Time