နီညိဳညိဳ လုံးေခ်ာေခ်ာ

ခပ္ေပါေပါ ပုလင္းေတြ

ကင္းျမွီးေကာက္ေထာင္ေတာ့

ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕ ဆြဲငင္အားကို

ထိုင္ခုံေနာက္လွန္ခ်ရင္း

သက္ေသထူလိုက္တယ္ . . .

အိပ္ငိုက္ရာက လန္႔ႏိုးသြားတဲ့

ပုလင္းမ်ားပိုင္ရွင္ရဲ႕

ေမတၱာပို႔သံက

တံခါး၀ထိ လိုက္လံပို႔ေဆာင္တယ္ . . .

ၾကယ္တာရာနဲ႔ တျခမ္းပဲ့လကို

ေက်ာမွာ မႏိုင့္တႏိုင္ပိုး

ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမဲ့

ေျခလွမ္းေတြၾကားမွာ

လမ္းေဘးဓါတ္တိုင္ေတြ

ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းေဆာ့

ငါ့ ၀င္တိုးေတာ့ . . .

ေခ်ာ့ေမာ့ေပြ႕ဖက္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ရတယ္

နားကပ္လို႔ ေထာင္မိတယ္

အနင္းခံ ၊ အနာခံ ၊ အစြန္႔ပစ္ခံ

ဒီ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕

ရင္ခုန္သံကိုေပါ့ . . .

မပီ၀ိုးတ၀ါးေပမယ့္

ယမမင္းရဲ႕ေခၚသံလို႔ ထင္မိသား  . . .

ေခြးကာလသားအုပ္စုက

အူသံေပးရင္း

ေကာင္းခ်ီးေပးေနေလရဲ႕ ။  ။

အျပည့္လြန္ရင္း တေျဖးေျဖး ရုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့

လျခမ္းပဲ့ေလးက

ငါ့ေျခတစ္ဖက္ေတာင္ ခ်စရာမရွိ

ဟန္နီ . . .

ငါ နင့္ကို မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ဘူး . . .

ငါ့ 2013 ျပကၡဒိန္ကို

ေျမႀကီးေအာက္ ေျခာက္ေပေရာက္ေအာင္

ဖြက္ထားခဲ့တာ

ဘယ္သူလဲ . . .

ဂ်ဴနီယာမရွိဘဲ စီနီယာ လုပ္ခ်င္တဲ့

“ကႀကီး” လိုေကာင္ေတြလား . . .

စံႏွဳန္းေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့

ဟန္နီ႔ရဲ႕ အိမ္အ၀င္လမ္းလား . . .

ဒါမွမဟုတ္

ငါကိုယ္တိုင္ပဲလား . . .

စိတ္ပ်က္ဟန္ ေပါက္ေနတဲ့

ဥာဥ္႔ငွက္မေလးရဲ႕

ေဒါက္ဖိနပ္သံက

ငါ့ ေနာက္စိနားေရာက္မွ

အဆူညံဆုံး ေအာ္ဟစ္ . .

ေနာက္ . . .

တေျဖးတေျဖး .. .

ေ၀း . .ေ၀း . . .

တိုးတိတ္ေပ်ာက္ဆုံး

ခြင့္လႊတ္ပါ ကေလးမရယ္

ငါ့ရဲ႕ အနံတို ကြင္းက်ဥ္း

ပုဆိုးပိုင္းေလးက

ပိန္လွီလြန္းတဲ့

ငါ့ အတြက္ေတာင္

တစ္ကိုယ္စာ မေအးရုံတမယ္မို႔ပါကြယ္ ။   ။