အဲဒီ့ ညက …
နင့္ မ်က္၀န္းမွာဖြဲ႕တဲ့ေငြ႕ရည္ေတြနဲ႔
ငါ့ရဲ႕ ရင္ခြင္တစ္ခုစာမွာ
မိုးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ ရြာခ်သြားတယ္ ။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ
ၾကယ္နဲ႔လ ကလည္း
တို႔ႏွစ္ေယာက္ အရႈံးအတြက္
တိမ္တိုက္ထုေတြရဲ႕ ေအာက္မွာပုန္းေနခဲ့တယ္ ။

မငိုပါနဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္ …
မငိုပါနဲ႔ …
မငိုပါနဲ႔ …
မငိုပါနဲ႔ေတာ့ ေကာင္မေလးရယ္ …

ေဆာက္လိုက္တိုင္းသာ ေတာင္ျဖစ္ေနရင္
ဘယ္သကၠရာဇ္က ေမွာင္မွာလဲ
ငါတို႔ ဘ၀ကခပ္က်ဲက်ဲ ဆိုေပမယ့္
ေမွာက္ထားတဲ့ ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္နဲ႔
ခပ္ရဲရဲ ေျပာခဲ့ခ်င္တာက
အဆံုးသတ္မွာ အႏိုင္ရလိမ့္မယ္ ။

ေဟာ … ေျပာရင္းဆိုရင္း
ၾကယ္ကေလးေတြေတာင္ ၿပံဳးတတ္လာၾကၿပီ … ။
လ၀န္းႀကီးလည္း လင္းလက္လာၿပီ … ။

တိတ္ပါေတာ့ ေကာင္မေလးရယ္ …
ေလညွင္းေလးနဲ႔ နင္အိပ္ရေအာင္
ငါ့ ရင္ခြင္မွာအိပ္ယာခင္း
နင္မႏိုးမခ်င္း …
ဒီ ကဗ်ာနဲ႔မိုးလင္းေစပါ့မယ္ ။

နံနက္ခင္းကေတာ့
တစ္ခဏတာ ခြဲခြာျခင္းအတြက္
နင္ ငါ့ကိုႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ေအာင္
အလြမ္းရင့္ေရာင္ အကီ် ၤ ၀တ္လို႔
တစ္ေန႔ေန႔မွာ ျပန္ဆံုဖို႔ဆုေတာင္းေပးေနေလရဲ႕ …