တစ္ေယာက္တည္း….

ႀကံဳ႕၀င္ေနတဲ့ေသြးေၾကာထဲက သိမ္ငယ္စိတ္ကို ေဖာက္ထုတ္လို႔ရရင္ေကာင္းမယ္

လူစိမ္းသူစိမ္းေတြအလယ္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ဖ်ားနာေနမႈက ေဆးမတိုးဘူး

အေမ့အိမ္ရဲ႕အေ၀းကလူဟာ လႊဆြဲခံေနရတဲ့သစ္ပင္ပဲ

အေေမ့အိမ္ရဲ႕အေ၀းကလူဟာ လူမေနတဲ့အခန္းထဲကေျခာက္ကပ္ကပ္ဘုရားပန္းပဲ

အလုပ္ကျပန္လာတဲ့အခါ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ညစာ ေျခာက္ကပ္ေနၿပီး

အလုပ္နားတဲ့ရက္ေတြမွာ ကိုက္ခဲလာတဲ့အထီးက်န္မႈဟာ ေတာေမွာက္တယ္

ၿမိဳ႕ျပထဲ ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ဒီခႏၶာ ေမွာင္ရီ၀ိုး၀ါး ၿငိမ္သက္ေနခ်ိန္

စိတ္ဟာ အေမ့အိမ္တံခါးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တြန္းဖြင့္ေနမိ

အေ၀းေျပးအလြမ္းေတြနဲ႔ ညေနခင္းေျမနီလမ္းေပၚ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ရင္း

အိမ္ျပန္ဖို႔မေအာင္ျမင္တဲ့စိတ္ကူးေတြ ေခြးေဟာင္ခံရတယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သံေခ်ာင္းပါ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရာ္ဘင္ဆင္(န္)ခရူးဆိုးပါ

အျမင့္ဆံုးသစ္ပင္ေပၚကေန အရပ္ေလးမ်က္ႏွာဆီ

လႊင့္ထူထားတဲ့အလံျဖဴေလး တလူလူ အေရာင္လြင့္လာခဲ့ၿပီ

                                                                 ကိုသွ်ား