နင့္ကိုလြမ္း….လုိ့
ေကာင္းကင္ၾကီးကုိေမာ့ၾကည့္မိတယ္
ၾကယ္ေတြရယ္တာတုိးလုိက္တာဟာ
(င့ါကုိသနားလုိ့ထင္ပါတယ္)
ဒီလိုပါပဲ
သတိရလုိက္တာဆုိတာကုိ
လူသားေတြေျပာေနက်ဘာသာစကားတခုလုိ
အထပ္ထပ္ရြတ္ေနမိျပန္တယ္
ငါတု့ိဘာလုိ့ေ၀းကြာသြားပါလိမ့္

တခါတခါ
ေစတနာေတြလားေ၀ဒနာေတြလား
လူေတြရဲ့အတၱခါးခါးေတြၾကားမွာ
ျဖဴတလွည့္မဲတလွည့္နဲ့
အရာရာမံႈ၀ါးျပီး
နစ္မြမ္းလာတဲ့အခါ…နင့္…ကိုတမ္းတမိတယ္
ေက်းဇူးျပဳျပီး
င့ါ…လက္ကုိဆြဲကူေပးပါ
င့ါ….ဆီျပန္လာျပီးတြဲထူေပးပါ
ငါဆုိတာေလ…….
ခုခ်ိန္ထိနင္မပါပဲခရီးမဆက္တတ္ေသးတဲ့လူပါ