ဟန္ေဆာင္အျပဳံးေတြ ခဏ ခြာခ် …
မာန္မာန အာဃာတ …
အမွန္နဲ႔ အမွားၾကား
ဘယ္သူမွ မပိုင္ဆုိင္တဲ႔
နင့္အတြက္သက္သက္
အျဖဴေရာင္ ပန္းခင္းတစ္ခင္း
ငါ့ရင္ထဲမွာ ရွိတယ္ဆိုတာ ယုံ ။

နင္ေလွ်ာက္ေနတဲ႔လမ္း …
နင္ေရာက္ေနတဲ႔အခန္း …
တံခါး တစ္ခ်ပ္ ပိတ္လိုက္စမ္း …
အတိတ္ေတြမွာ နင္စူးရွခဲ႔လဲ
အနာဂါတ္ေတြအတြက္
နင္ ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္ … ။

ခဏ မဟုတ္ဘူး … ဒါ ဘ၀ ဟ …
နင္က ငါ့ရဲ႕ဘ၀ …
ငါေလွ်ာက္ဖို႔ သက္သက္ခင္းထားတဲ႔လမ္း ဆိုေတာင္ …
နင့္ရင္ခြင္ နင္းျဖတ္ဖို႕ ငါ စိတ္မကူးဘူး …
မက္မက္ စက္စက္ ေထြးပိုက္ …
နင့္ကို ငါ အေသြး အသားထဲ က ခ်စ္တယ္ … ။

အမွန္အမွားေတြ မကင္းလဲ …
နင္ခဏခဏ ေျပာသလိုေပါ့ …
ငါက နင့္ခ်စ္သူ … နင္က ငါ့ခ်စ္သူ …
ငါ တုိးတုိးဖြဖြ ေရရြတ္ …
သံသယေတြကို ခပ္ေ၀းေ၀းပို႔ထားေပးတယ္ … ။

လုံျခဳံေအာင္ေထြးေပြ႕ထားလဲ
နင္က အရုပ္မွ မဟုတ္ပဲ …
ဟိုဒီသြား ေဆာ့ကစား …
မေတာ္တဆ ဒါဏ္ရာမ်ား ရခဲ႔ရင္ …
နင့္အတြက္သီးသန္႔
ေဖာက္ထုတ္ထားတဲ႔ ငါ့ ႏွလုံးေသြးေတြ ရွိမယ္ …
ေသာက္သုံး ကုစား … ။

အမွားဆိုတာ မရွိဘူး …
ငါ႔ရင္ခြင္ဆိုတာ နင့္အတြက္သီးသန္႔ …
အခန္းေတြ မကန္႔ထားပါဘူး …
နင္သာ အပိုင္သိမ္း …
ရွင္သန္ျခင္း ေသဆုံးျခင္း
နင္ပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ေတာ့ ခ်စ္သူ … ။

ကမာၻက နင့္အတြက္မရွိရင္ေတာင္
ငါက နင့္အတြက္ ရွိမယ္ ကို …
နင့္ကမာၻမွာ ကဗ်ာေတြ ဆိတ္သုဥ္းမယ့္တေန႔ …
ငါ ကိုယ္တိုင္ နင့္အတြက္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေစမယ္ … ။

တကယ္လုိ႔ မ်ား … တကယ္လုိ႔ မ်ားေပါ့ …
ငါ ေသဆုံးသြားခဲ႔မယ္ဆိုေတာင္ …
နင္ငါ့ကို စူးစူးနင့္နင့္ လိုအပ္လာတဲ႔တစ္ေန႔ …
နင့္လက္ကေလးကို ဘယ္ဘက္ရင္အုံေပၚ အသာ ဖြဖြ တင္ထား …
တိုးတိုးေလး ခုန္ေနတဲ႔ အရာတခုရွိတယ္ …
နင္ သတိထားမိမလား …
အဲ႔မွာ ငါ ရွိေနမယ္ … ယုံ ။