အလင္းဆိုင္တစ္ခုရဲ႕ ေနာက္ကိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့
အဆံုးဆိုတဲ့အရာက
ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လံုး၀မသိသလိုပါပဲလား… ။

အဲဒီ့လိုနဲ႔… လြင့္ေမ်ာ
လြင့္ေမ်ာ…
လြင့္ေမ်ာ ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ

ဘယ္မွာလဲ…
ဘယ္မွာလဲ…
ဘယ္မွာတဲ့လဲ… ။
ဘယ္လိုရွာရွာ ျပန္မရႏိုင္ေသးတဲ့
အနတၱေတြရဲ႕ အိမ္… ။

ဟိုးအေပၚကို ၾကည့္ပါဦး… ။
အနီေရာင္စီးေၾကာင္းထဲမွာ
စေတးထားတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ
ပံုရိပ္ေတြ…
ပံုရိပ္ေတြေလ… ။

အဲ့ဒါေတြလား…
အဲ့ဒါေတြကို ေခၚတာလား…
ဘာပဲေျပာေျပာ သြားႏွင့္ၾကၿပီ ။

အရမ္းႀကီးေတာ့မတိတ္ဆိ္တ္ၾကပါနဲ႔
အဲ့ဒီ့အလင္းကို မက္မက္ေမာေမာ
ေျပာေနၾကသူေတြကို
နားလည္ပါ…
စာနာၾကပါ…
ကူညီၾကပါ… ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ဆက္သြားမယ္
သြားမယ္…
သြားၾကမယ္… ။

ေန၀န္းကေျပာတယ္ “ ေရာက္ခါနီးၿပီတဲ့ ”
မဟုတ္ေသးဘူး…
မဟုတ္ေသးဘူး…
အဲ့ဒါ အလင္းဆိုင္မဟုတ္ဘူး ။
ဆက္ေလ်ာက္…
ဆက္ေလ်ာက္…
အားတင္းေလ်ာက္ၾကပါဦး…
ခရီးလမ္းကမဆံုးေသးဘူး… ။

သူ႕ စီေရာက္ဖို႔အရွိန္တစ္ခုလိုသလား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရေနၿပီ…
အရွိန္ရတုန္း အေရာက္လွမ္း
အေရာက္လွမ္း…
အေရာက္လွမ္းသြား… ။

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ႀကိဳေနတာက
ဘယ္အရာလဲ… ေက်ာ္ျဖတ္
ေက်ာ္ျဖတ္…
စည္းလံုးမႈနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္သြားၾကမယ္ ။

ဘယ္သူ႕ အတြက္လဲ မေမးနဲ႔
မေမးနဲ႔
မေမးၾကနဲ႔… ။

ေဟာ… ေျပာရင္းဆိုရင္းေတြ႕ၿပီ ။
ေသခ်ာၿပီလား…
ေသခ်ာၿပီလား…
ငါတို႔ ပန္းတိုင္ဆိုတာေသခ်ာၿပီလား ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ အလင္းဆိုင္ဟာ
ငါတို႔အနား ခစား
ခစား…
ခစားေတာ့မယ္ ။

ေဟး… မေရာက္ေသးဘူး ဆက္လွမ္း
ဆက္လွမ္း…
ဆက္လွမ္းဦး ။

အားမေလ်ာ့ၾကနဲ႔
ျမင္ေနရၿပီပဲ…
မေရာက္မခ်င္းလွမ္း
ဆက္လွမ္း
လွမ္းရင္းလွမ္းရင္း…
အဲ့ဒီ့ နန္းမွာျမန္း…

ေလာေလာဆယ္ေတာ့…
ဆက္လွမ္း…
ဆက္လွမ္း…
အဲ့ဒီ့ အလင္းစီဆက္လွမ္း ။
. . . . . . . . . . . . . . . .

ၾကယ္စစ္သည္