“ေမေမဟာရန္သူေတြကို တစ္ေယာက္တည္းရင္ဆိုင္”

ပုခက္လႊဲတဲ့လက္ဟာ
ေသြးသံရဲရဲ စစ္ပြဲေတြထဲ
ေရေလာင္းရင္း မီးေလာင္ေနသူ ။

‘ ေမေမ ‘ ။

ေမေမ လို႕
ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးေလး ေခၚလိုက္တယ္ ။

သားေခ်ာ့ေတးေတြနဲ႕ ကမၻာၾကီးကို လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တာေပါ့ ေမေမ
စံပယ္ပန္း ျဖဴျဖဴေလးေတြဟာ ေမေမ့ေၾကာင့္ပြင့္တာ
ေမေမ့ဆြဲအားေၾကာင့္ ဒီေရ တက္တာေပါ့။
ေမေမ ပ်ိဳးထားတဲ့ ၾကယ္ပန္းခင္းေတြထဲ
သားသားတို႕တိုးေခြ႕ေဆာ့ကစားတဲ့အခါ
ေမေမ တစ္ေနရာကေန ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ေနမယ္
ေမေမ့ မ်က္လံုးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕
ေမေမ့ လက္ထဲမွာေတာ့ ေအးစက္တဲ့ဓားတစ္လက္
တျဖည္းျဖည္း ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ ရန္သူေတြကို
မိန္းမသားျဖစ္တဲ့ ေမေမ ၊ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္မလဲ။

ပန္းခင္းထဲ သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ တခိုးခိုး တခစ္ခစ္ ရယ္သံေတြဟာ
ေမေမ့ ရင္ထဲ အေရာက္လာခဲ့တယ္
အဲဒီ မီး နဲ႕ပဲ ေမေမ ရပ္ေစာင့္လို႕ေနခဲ့။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနၾကသူေတြကေတာ့
ဘာမွ မသိေသးတဲ့ သားသားတို႕ေမာင္ႏွမတေတြေပါ့
ေမေမရယ္ ။

ပိုင္မင္းေဆြ

*အေမေန႕လြန္သြားမွ သတိရျပီး အခုမွ လာတင္ရတယ္။

*ေမေမဟာ ရန္သူေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္*