လူလို႔ေခၚတယ္…ေနာ္

ေခါင္းစဥ္တပ္ ေသခ်ာမွတ္ထား  ကဗ်ာ

နင့္ေရွ႔မွာ ရပ္ေနတဲ့ “ငါ”ဆိုတာ   … “လူ”လို႔ေခၚတယ္

ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေတြးတတ္ … ႏွလံုးသားနနဲ႔ေဆြးတတ္တယ္

နင့္အတြက္နဲ႔ အဲံအလုပ္ေတြ ခဏရပ္…..

နင့္ေဘးနား ရပ္ေနတဲ့ေကာင္……

ဘာတဲ့…..နင္ေျပာတဲ့…အိပ္မက္ေတြႏူးညံ့..ခံစားခ်က္ေတြ သိမ္ေမြ႔

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တေပြ႔တပိုက္..ဟုတ္လား ကဗ်ာ?

ငါကေရာ “အရုပ္”လား ေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါဟ…….

ဒီ..ခုန္ေနတဲ့ ဘယ္ဘက္ ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကေရာ”အ၇ဳပ္”လား..

….

နင့္ေလာက္ေတာ့ “ဘ၀မွာ” ဆိုျပီး ေခါင္းစဥ္တမ္….

နံပါတ္စဥ္ေတြနဲ႔ ခ်ေရးျပတတ္တယ္…….

နင့္က်မွ ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္လမ္းေလွ်ာက္

တတ္သလား?

နင့္က်မွ…..အျမင့္ေရာက္ေအာင္ ေမွ်ာ္တတ္သလား…?

နင္နင္းထားတဲ့ ေျခဖ၀ါးေအာက္က ငါ့ႏွလံုးသားမွ “လူ” လို႔ နင္ေခၚဖို႔ ခက္ခဲ့သလား ကဗ်ာ

နင့္ေရွ႕က နင့္လမ္းကို ရွင္းေပးတဲ့ “ငါ”……..

နင့္ေဘးက နင္လိုရာ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့”ငါ”……..

နင္နင္းတဲ့ ေျခလွမ္း ရင္ဘတ္ကိုလမ္းခင္းေပးတ့ဲ “ငါ”

ေခါင္းစဥ္ေလးတပ္…ေသခ်ာေလးမွတ္

ထား ကဗ်ာ

အဲံဒီ ငါဆိုတာလည္း….”လူ” လို႔ေခၚတယ္…..