မနက္ ၈ နာရီေလာက္ဆိုရင္   ေမေမဆိုင္သြားခါနီး လိမ္းေနက် ေပါင္ဒါအနံ ့ေလးေမႊးလာသလိုပဲ…..

ေမေမ ေၿပာေနက် စကားေတြကိုၿပန္ၾကားေနမိတယ္….

ေမေမ့ပံုစံေတြ….

အို…….အားလံုးကိုၿပန္ၿမင္ေယာင္မိသလိုပဲ….

တစ္ခါတစ္ေလေတာ ့လည္း…………

တစ္ေယာက္တည္းရုန္းကန္ေနရတဲ ့ဘ၀ၾကီးကို မုန္းမိတယ္…

ေမေမခ်က္တဲ ့ဟင္းေတြနဲ ့ေ၀းေနခဲ ့တာ  အခုဆိုရင္….ရာသီေၿခာက္ခုေတာင္ေၿပာင္းခဲ ့ေရာေပါ ့…..

ေမေမ  သိရဲ ့လား ??

ညတိုင္းမက္တဲ ့အိပ္မက္ေတြထဲမွာေတာ ့  သမီး အိမ္ၿပန္ၿဖစ္တယ္…

အနာဂတ္အေၾကာင္းကိုေတြးလိုက္ရင္  အလိုလိုေနရင္း အသက္ရွဳမ၀သလို ရင္ဘတ္ထဲက ေအာင္ ့လာတယ္..

သြားေနရင္းအနာဂတ္ကေ၀း ……..ေ၀း သြားသလိုပဲ ….

လွမ္းေနတဲ ့ေၿခလွမ္းေတြက ေရာက္ခ်င္တဲ ့ေနရာတ္ခုကိုမေရာက္ႏိုင္ေတာ ့ဘူး…

အခါခါလက္ေၿမွာက္ အရွံူးေပးခ်င္ေနတဲ ့စိတ္ဓါတ္ေတြ….. ဒရြတ္တိုက္ေၿခလွမ္းေတြ……….

ပုစင္းရင္ကြဲေတြေအာ္ၾကတယ္…….

ေမေမ ေရ…………

သူတို ့ေတြထက္ပိုၿပီးက်ယ္ေအာင္ပဲ   သမီးေအာ္ငိုၿပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္…….