လမင္းရဲ႕ ပ်ိဳျမစ္မႈကို
တိမ္မဟူရာတုိ႔က စားသံုး
ၾကယ္စင္ေတြ ဘယ္ဆီကို
ေျပးပုန္းၾကလဲမသိ
ေကာင္းကင္ကို တိမ္တိုက္တုိ႔
သိမ္းပိုက္လုိက္တဲ့
‘ည’

ငါ့အေသြးအသားေတြ
ဆာေလာင္စြာ ေတာင္းတ
မိစ ၦာတုိ႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြ
ငါ့ကိုဝင္ေရာက္ပူးကပ္
ငါတပ္မက္စြာေတာင္းတေနရတဲ့
‘ေသြး’

ငါ့သြားေတြ အခၽြန္ထြက္ေပၚ
ငါ့မ်က္လံုးေတြ အေရာင္ေျပာင္း
ငါ့အသိေတြေဝဝါးသြားတဲ့
‘အခ်ိန္’

တိမ္ျပဳစားတဲ့ ညနက္ထဲသုိ႔
ငါထြက္ခြာ
လူေတြရွင္းေနတဲ့ လမ္းမက
ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆံုး
‘ပြဲေတာ္’

ငါ့ရင္ခြင္ရဲ႕ေတာင္းတမႈကို
ေျဖေဖ်က္ေပးမဲ့ လူသားတစ္ေယာ္
ငါ့ျမင္ကြင္းေအာက္ ငါေတြ႕ရွိ
ငါထပ္ျမင္ရတာ သူ႕ရဲ႕
‘အျပံဳး’

ေသြးစက္ေတြက ငါ့ေဝဒနာကိုေျဖေဖ်ာက္
ငါ့အသိေတြကို ျပန္ရွင္သန္ေစခ်ိန္
ငါ့အျမင္ထဲ့ တုိးဝင္လာတာ
‘ငါ့ခ်စ္သူူူူ’

အသက္မဲ့ ခႏၶာတစ္ခု
ငါ့ရင္ခြင္ထဲ အိပ္စက္ေန
ငါ့မ်က္ရည္ေတြက
သူမပါးျပင္ေပၚနမ္းရွိက္လုိ႔
‘ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ……့’