ခပ္စိပ္စိပ္ ရြာက်လာတဲ့ ေမးခြန္းေတြြ

ေရာက္တတ္ရာရာ စိုရႊဲရင္း

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျခာက္လွန္႔ေနလို႔

ဘာမွဆုပ္ကိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားမိဘူး

လက္ထဲမွာက သံသယတစ္ခ်ိဳ႕

အေျဖမေတြ႕မဲ့ အတူတူ (ဆင္ေျခရွာမေတြ႕တာလဲပါတယ္)

ခပ္ေထြေထြပဲ စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္

ရယ္သံစြက္စြက္ အသံတိတ္ငိုမိရင္း ။

နားလည္ဖို႕မႀကိဳးစားလည္း

မ်က္စျပစ္ျပေနတဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္အတုေတြ

ဒီအတိုင္း ေျဖေလ်ာ့ထားတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထိုင္ေရးဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္လိုက္တယ္ ။

အစိုင္အခဲလိုလိုခံစားခ်က္ေတြက

စာသားေတြအျဖစ္ လက္ေခ်ာင္းေတြထဲ ပူး၀င္တုန္ရီလို႔

ေပါက္ထြက္လြင့္စင္လာတဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စ ကဗ်ာစာသား

စာရြက္ျဖဴျဖဴေပၚ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနၿပီ ။

ဒီလိုနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္

ရည္ရြယ္သူမသိ ပိုင္ရွင္မရိွ ျဖစ္သြားခဲ့တာ ခဏခဏပဲ ။    ။