နင့္ဘက္က စိမ္းလမ္းေနတဲ့အခါ
ငါ့ဘက္က ေျခာက္ေသြ႕လြမ္းဆြတ္ေနေတာ့
နင့္ေရာ ငါ့ေရာ အေဟာင္းၾကီးအတိုင္းပဲ မဟုတ္လား

ခြင့္လြတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္း
ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ရုံနွင့္
ရင္တြင္းက မေက်ေအးနိုင္တာ ငါ သိတယ္

မွန္တစ္ခ်က္လို အရိပ္အကဲနားလည္တတ္ဖို႕
ေခါင္းအၾကိမ္ေပါင္း ညိတ္ခဲ့ဖူးတယ္
ၾကည့္ျပီး ေျပာတတ္ဖို႕လည္း
လိုက္ကာဆြဲ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္
ေနေရာင္ကို ခံစားတတ္ခဲ့တယ္

အေ၀းေျပးလြင့္သြားတဲ့ လိႈင္းခ်က္ေတြ
ကမ္းစပ္ကို လာခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား
စကားေျပာနည္းတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြက
အ တ တ ငူ တူ တူ ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ရဲ႕

အ၀တ္လွေတြ ဆင္ျမန္းလာတဲ့ နင္က
ေႏြးေထြးမႈတဲ့ …
ငါဘက္ကေတာ့ အမိန္႕နာခံတတ္မႈ..
အိမ္မဟုတ္တဲ့ နင့္စကားလုံးေတြက
ေဖာ္ေရြးမႈတဲ့…
ငါဘက္ကေတာ့ ဖိအားေပးမႈေတြ…
ေလာကၾကီးကို ျမင္တတ္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ဖို႕ နင္က
ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္မႈတဲ့…
ငါဘက္ကေတာ့ ရက္စက္နာက်င္မႈေတြပါ…

ေက်းဇူးဆိုတဲ့ ထြန္းယက္စိုက္ပ်ဳိးမႈဟာ
ပ်ဳိးပင္ေလးေတြ ရွင္သန္ေနသလိုပဲ
မဟုတ္ဘူး….
လည္မ်ဳိကို နင္းရင္
ေျခမနွင့္ ကေလာ့ရင္
ထမင္းေစ့ေတြ အေတာင့္လိုက္ ထြက္လာမယ္တဲ့
မယုံနုိင္ဘူးေနာ္…

အမွန္တစ္၀က္က
အမွန္တစ္ခု မျဖစ္နုိင္သလို
ထိမ္းခ်န္ထားတ့ဲ နင့္ ယုံၾကည္မႈက
အားကိုးေလာက္ရဲ႕လား
အသုံးခ်ခံေတြ မျဖစ္ခ်င္ဘူး
နင္ရယ္ ငါရယ္…

ေနွာင္းေနတဲ့ ေႏြက
ေဆာင္းကို မေခၚတတ္သလို
ေရွ႕ေျပးေနတဲ့ မုိးကမွ
ေဆာင္းကို ထူးတတ္တာပါ
ေရာ္ရြက္၀ါေတြက ငိုေနသံေတြမဟုတ္ဘူး
ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြကို ကုစားေနတာပါ

အမွားမလုပ္တတ္တဲ့သူက
ထာ၀ရအိပ္စက္သြားတဲ့ သူေတြပါ
အမွန္ေတြကို ျမတ္နိုးရင္းနွင့္
ငါေလ အမွားေတြကို
တိတိက်က် ပယ္ဖ်က္တတ္ဖို႕
မွင္ဖ်က္ေဆးေတြ ေဆာင္ေနၾကပါ

နင္က တစ္သက္လုံးၾကီး မမွန္နုိင္သလို
ငါလည္း တစ္သက္လုံးၾကီး မမွားနုိင္ပါဘူး…။     ။

နရီထက္
( ၂၇ ၊ ဂ်ဴလိုင္လ ၊ ၂၀၁၁ )