– ” အေၾကာင္းျပခ်က္လား….   မရွိပါဘူး။”

– နယူတန္က သူ႔ေရွ႕ပန္းသီးေၾကြက်တာကိုၾကည့္ျပီး
  ကမၻာ့ဆဲြအားကို ရွာေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္တဲ့.
  နင္ေရာ… နင့္ေရွ႕ငါေၾကြက်တာကိုၾကည့္ျပီး
  ဘာရွာေတြ႕ခဲ့သလဲ…

– အဲ့ဒီေန႔က ကမၻာ့ဆဲြအားက
  မလုိအပ္ဘဲ ပံုမွန္ထက္ပိုေနခဲ့တာအမွန္ပဲ။

– ငါ့ ရင္ခုန္သံေတြထဲမွာ
  နင့္ဆံပင္ရွည္ေတြေပ်ာ္၀င္ဖူးတယ္၊
  ငါရႈသြင္းလုိက္တဲ့ ၀င္သက္ေတြထဲမွာ
  နင့္ အၾကည့္ေတြ ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြကို ဖယ္ပစ္ခဲ့ဖူးတယ္၊
  ငါ ၀တ္လုိက္တဲ့ အ၀တ္အစားေတြထဲမွာ
  နင့္ စကားလံုးေတြ အရိပ္ထြက္ေနခဲ့ၾကဖူးတယ္။

– ေလတုိက္လာရင္  မင္းရဲ႕ ရနံ႕ေလးမ်ား ပါလာေလမလား…
  ေရေသာက္ရင္ မင္းရဲ႕လက္ရာေလးေတြ ဖန္ခြက္ေပၚမွာထင္ေနမလား…
  ေရခ်ိဳးျပီးရင္ မင္း တဘက္ကေလးကိုင္ျပီး အခန္းအျပင္မွာ ရွိေနမလား…
  အဲဒီလုိ ဂရုစိုက္မႈေလးေတြကို မြတ္သိပ္စြာ ငါေတာင့္တေနတုန္းပဲ…

– အခ်ိန္ေတြက သံေယာဇဥ္ေတြကို ခုိင္မာေစခဲ့သလို…
  သံေယာဇဥ္ေတြကလဲ အခ်ိန္ေတြကို ဆြဲဆန္႔ခဲ့ၾကတယ္။

– ဒါေပမယ့္
  ငါးႏွစ္ဆိုတဲ့ ကာလတစ္ခုအတြင္း
  နင္ငါ့ကို ဘာလုိ႔ မခ်စ္နိုင္ရတာလဲလုိ႔ ေမးလုိက္တိုင္း
  ငါရလာတဲ့ အေျဖကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ
  မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။

– ” အေၾကာင္းျပခ်က္လား…  မရွိပါဘူး”