“ႏြံ”နစ္ေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ေပ့ါ

“နစ္”စကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို

ခဏေတာ့ေမ့ နာက်င္ရင္းနဲ႕ျပံဳးမိသလားပဲ..

နာက်င္လြန္းလာေတာ့

ငါကိုယ္တုိင္က ရုန္းခ်င္ျပန္တယ္

ဒီႏြံဆုိတာ ကိုယ္တုိင္ရုန္းမွလြတ္တာမ်ိဳး..

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ရာဇ၀င္ဘက္

လမ္းေၾကာင္းေတာ့ေဖာက္မိေသးတယ္

မယ္သီတာ ဒႆကို မခ်စ္ခဲ့တာေသခ်ာရဲ႕လားလို႕..

ငါ့ခ်စ္ရတဲ့သူ..နင္ကေရာ

မယ္သီတာလို ကိုယ့္ရာဇ၀င္ကိုယ္

လွလွပပေလးညာသြားေလသလား..

တကယ္ေတာ့

အခြင့္ေရးေပးခဲတဲ့ေလာကႀကီးမွာ

အသံုးခ်တတ္ဖို႕ပဲလိုတာပါ

ငါဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာထဲကလိုေပ့ါ…

အမရာလက္၀ါးေထာင္ျပတာ

အသံုးမခ်တတ္တဲ့သူေတြက

အမရာနဲ႕လြဲခဲ့ၾကတယ္တဲ့

မင္းမေဟာ္သာ အသံုးခ်တတ္သူႀကီးေပ့ါ

ငါကေတာ့ ကိုယ့္ေသြးေၾကာင္မႈကို

ဂုဏ္ထုတ္ ငါ့အခ်စ္က

ပိုင္ဆိုင္လိုျခင္း အလ်င္းမရွိဘူးတဲ့..

ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ့…

နင္မရွိတဲ့အရပ္ အေတြးသက္သက္နဲ႕ေတာင္

ငါတကယ္ မေနခ်င္ခဲ့ဘူး….

ငါ့အတြက္ကေတာ့..

နင့္အၿပံဳးေတြေတြ႕တုိင္း

ငါ့အေမာေတြ

တစ္ေတာလံုးေၾကြခဲ့တယ္ေလ….