အလြမ္းတို႕မည္သည္
ေကာင္းကင္တမွ်ပ်႔ံနွံ႔ရ်္ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲလည္း ခိုေအာင္းခဲ့ျပီ…။
တိမ္တိုက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မတြန္းလွန္းတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးလို
ငါရင္ဘတ္ၾကီးလည္း ေအာက္သက္ေၾကြခဲ့ရဧ။္….။
ခိုနားမိရာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
လရိပ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ငေတတစ္ေယာက္ရွိေလရဲ႔
သတိရျခင္းေတြကို ေပြ႔ဖက္လို႔ေပါ့
ဒါေပမယ့္……….
မဟူရာညၾကီးက ရက္စက္လြန္းပါတယ္
ပိုးစုန္းၾကဴးေလးတစ္ေကာင္ေတာင္မွ
ငေတအနားမွာ ေျခမခ်ခဲ့ပါဘူး။
ေလာကရဲ႔ ထိုးနွက္ခ်က္ေတြက ျပင္းရွလို႔
ရွည္လ်ားလွတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ေပးရင္
ငေတ တစ္ေယာက္ အခန္းက်ဥ္းထဲကေန မထြက္ရဲခဲ့ဘူး….။   ။