နီးခြင့္ မရတဲ့အခါ
အခမ္းနားဆုံး တပ္မက္ၾကတယ္
ေကာင္းကင္ျပာျပာထဲက
လမင္းကေလး…
ေရအိုင္ထဲ က်သက္လာတာ
မဆန္းသက္သလို…

အားငယ္တတ္သူရဲ႕ မ်က္ရည္
ေပ်ာ္စရာ သူတစ္ေယာက္ဖို႕
ႏႈတ္ခမ္းေတြ လႈပ္ခတ္လာေစသလား
ၾကယ္ေၾကြည…
ဆုေတာင္းျပည့္တတ္ခဲ့ၾကသလား

အျပဳသေဘာေဆာင္ခ်င္လို႕
မင္း မတ္တတ္ရပ္ စကားေျပာေနတဲ့အခါ
ငါက ထုိင္ ေျပာတတ္ခဲ့တယ္
ငါ ေဒါသေတြ အိပ္စက္ေစခဲ့တယ္

ဒဏ္သင့္ေနတဲ့ ျမားတစ္ေခ်ာင္း
အဆိပ္လူးထားေပမဲ့လည္း
အသြားမျမက္ေတာ့တာ
မဆန္းပါဘူး…

ေလလြင့္ မလာေပမဲ့…
ေျမရိုင္းေတြက
အေလ့က် ျမက္ပင္ေတြ
ေပါက္ဖြားေပးတတ္ၾကပါတယ္

ေပါက္ထြက္တက္လာတဲ့
သြားအဆြယ္ေတြကို မခံနုိင္လို႕
ၾကြက္ေတြက တစ္စစီမြစာၾကဲေအာင္
အကိုက္ေလ့က်င့္ၾကတယ္

သိမ္၀ွက္ထားတဲ့ လက္သည္းေတြ
ရွည္ထြက္လာတာ မခံနုိင္လို႕
သစ္ပင္အိုနားေဘးမွာ
ေၾကာင္ကေလးေတြက
အေသြးထက္ခဲ့ၾကတယ္
မဆန္းပါဘူးေလး….

အဆြယ္ခ်ဳိးထားတဲ့ ေျမြ
လက္သပ္ပြတ္ခ်င္ၾကတာ
မဆန္းသလို…
အေတာင္ျဖတ္ငွက္ေတြကို
စကားသင္ေပးခ်င္ၾကတာလဲ
မဆန္းပါဘူးေလး….

နရီထက္
( ၁၉ ၊ဧျပီလ၊ ၂၀၁၁ )