“သူတို႔ေစာင့္ေရွာက္ေသာ္ျငား
ကိုယ္ငရဲေရာက္ႏိုင္သား”
ၾကယ္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ကာပင္
ကိုယ္တေရးေရးသိျမင္။
ေျမေပၚမွာျဖင့္
အနည္းဆံုးေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈသင့္
လူ သို႔မဟုတ္ တိရစာၦန္ကို
ကိုယ္တို႔ ေၾကာက္ရမယ္ထင့္။
ၾကယ္ဆိုတာက ကိုယ့္တို႔အတြက္ ေလာင္ကၽြမ္းေနရ။
ကိုယ္တို႔က  ဘာမွ ျပန္မေပးႏိုင္ဘူးဆိုပါရင္၊
ဒါမ်ိဳးဟာ ေကာင္းရဲ႕လား။
ခ်စ္ျခင္းမတူႏိုင္ေသာ္မွျဖင့္
ပိုခ်စ္တဲ့သူ ကိုယ္ျဖစ္ပါရေစ။
အျပစ္မတင္တတ္တဲ့ ၾကယ္ေတြကို
ခ်ီးက်ဴးေငးေမာသူ ကိုယ္ဟာ
ၾကယ္တစ္စင္းကို
တစ္ေန႔လံုးလြမ္းေနတယ္လို႔ မေျပာသာပါဘူး။
‘ၾကယ္ေတြအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရင္
ဒါမွမဟုတ္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရင္
ကိုယ္က ဗလာေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း
ပိန္းပိတ္တဲ့ အေမွာင္ရဲ႕ ခမ္းနားမႈကို
ခံစားယူရေတာ့မယ္။
အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းယူရမွာေပါ့’

ဂ်ဴး – “ပိုခ်စ္ရတဲ့သူ ကုိယ္ပဲျဖစ္ပါေစ”.. ၀တၳဳ မွ